subitō Adv.
Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch:
1. subitō, Adverb (subitus)
I)plötzlich, mit einem Mal, jählings, geschwindCic.und andere
subito dicere, aus dem Stegreif (ex tempore) redenCic.
ab eo licebit quamvis subito (jeden Augenblick) sumerePlaut.
mit folgendem cum oder ut: als plötzlichCic. Caecin. 30 (wo cum subito ecce)Curt. 9, 9 (36), 19Ov. her. 12, 137 (ut subito)
II)übertragen: sofort, sogleich (noch jetzt italienisch subito)Lampr. Commod. 3, 4 und 10, 5; Heliog. 16, 1
Charlton T. Lewis, An Elementary Latin Dictionary:
subitō, adverb subitus, suddenly, immediately, unexpectedly, at once, off-hand
subito tanta te impendent malaTer.
subito atque inprovisoCic.
ex oculis fugitVerg.
nostras ad aurīs venireOv.
quod serenā nocte subito luna defecissetCic.
opprimiLiv.
dicere, extemporeCic.
tam subito copias contrahere, so quicklyNep.
Text based on data provided by Perseus Digital Library, with funding from The National Endowment for the Humanities. Original version available for viewing and download at http://www.perseus.tufts.edu