o-Dekl. (m./f.)
sonus ī m
Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch:
1. sonus, ī, maskulin (*svenos oder *svonos, altindisch svaná-s), der Schall, Ton, Klang, das Geräusch, Getöse
I)eigentlich und metonymisch
1)eigentlich
a)überhaupt
dulcisCic.
acutissimus, der höchste Diskant, Gegensatz gravissimus, der tiefste BassCic.
tubaeCaes.
signorumCaes.
nervorum in fidibusCic.
tympaniOv.
articulorum se ipsos torquentium, das Krachen (Knacken) der Glieder, die sich selbst verdrehenSen.
ventrisCels.
ingens fluminisLiv.
linguae LatinaeLiv.
lingua sonos efficitCic.
chorda sonum redditHor.
inanes sonos fundere, einen leeren Schall von sich gebenCic.
complet aures tantus et tam dulcis sonusCic.
b)insbesondere: ein tönendes Wort
ficti soniOv.
reddebat oder edidit ore sonosOv.
2)metonymisch: die Stimme, Sprache
cycniHor.
tunc mens et sonus relapsusHor.
II)übertragen: die Art der Darstellung, der TonCic. de or. 2, 54; Brut. 100; de opt. gen. 1
☞Heteroklitisch nach der 4. Deklination
Genitiv sonusAmm. 20, 4, 14
Ablativ sonuSisenn. hist. 3. fr. 26 (bei Non. 491, 27) und 4. fr. 72 (bei Non. 142, 6, wo jetzt sono)Apul. met. 8, 30Amm. 18, 8, 5; 20, 9, 6; 27, 1, 5 und andere
Nominativ Plural sonusAmm. 22, 9, 15
Charlton T. Lewis, An Elementary Latin Dictionary:
sonus, ī, masculine SON-, a noise, sound
Tympana raucis Obstrepuere sonisOv.
signorum sonusCaes.
fluminisLiv.
ab acutissimus . . . gravissimus, the highest treble . . . the lowest bassCic.
neque chorda sonum reddit quem volt manusHor.
Confusae urbisVerg.
inanīs sonos fundere, utter emply soundsCic.
Figuratively, tone, character, style
suus est cuique certus sonusCic.
unus enim sonus est totius orationisCic.
Text based on data provided by Perseus Digital Library, with funding from The National Endowment for the Humanities. Original version available for viewing and download at http://www.perseus.tufts.edu