a-Konjugation
lavāre
lavō lāvī lavātum
Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch:
lavo, lāvī, lautum (statt lavitum), Partizip lautus und lōtus, lavere, und lavo, lāvī, lavātum, lavāre (λουω), waschen, baden
I)im Allgemeinen
1)im engeren Sinn
α)transitiv
manus lavareCic. (vergleiche malluviae, quibus manus sunt lautaeFest. 161, 17)
manus manum lavat, sprichwörtlich, siehe 1. manus Nummer I, A
dentesPlin. ep.
puriter dentesCatull.
cutemLact.
vellusPlin.
lanamInscr. und lanasPlin.
vestimenta, waschen (und walken)Titin. com. 29Fronto epist. ad M. Caes. 4, 3. p. 64 sg. (N.)
vergleiche
vestimenta Tyria sine dubio, sed iam semel lotaPetron. 30, 11
lav. Xantho amne crinesHor.
quo pedes lavisset Sisyphus aereHor.
pure loti pedesPlin.
Venus lavans sese, sich badendePlin. 36, 35
β)intransitiv: lavare und Passiv lavari, medial = sich waschen, sich baden
pisces usque dum vivunt lavantPlaut.
vos lavate interibiPlaut.
illa si iam laverit mihi nuntiaTer.
numquam in thermis suis admissā plebe lavitSuet.
lavare saepius in dieSuet.
lavare ex lacuVitr.
lavare simul cum principeTreb. Poll.
lavare frigidāPlaut.
ornantur lavantur terguntur poliunturPlaut.
cum soceris generi non lavanturCic.
lavantur in fluminibusCaes.
lavari frigidāPlin. ep.
aquā calidāIustin. und bloß calidāPlin.
calidis frigidisque unguentisSuet.
in villa FormianaPlin. ep.
in publico RomaePlin. ep.
postero dieCels.
totus (am ganzen Leib) lavorSen.
unā lavamur, wir baden zusammenMart.
lavari cum aliquoMart.
lavari beneMart.
rex lavansLiv.
cur te lautum voluit, cenatum noluit occīdereCic.
lavandi mosAugustin.
ad lavandi tempus, zur BadezeitGell.
it lavatumTer.
dum tu lavatum ibisHor.
2)im weiteren Sinn: baden = netzen, benetzen, befeuchten
vultum lacrimisOv.
oraVerg.
Padus Matina laverit cacuminaHor.
his (rivis) nunc illa viridia, nunc haec, interdum simul omnia lavanturPlin. ep. 5, 6, 40
II)prägnant: weg-, abwaschen
sudoremFronto epist. ad M. Caes. 4, 3. p. 65, 1 N.
übertragen
peccatum precibus, entschuldigenTer.
mala vino, vertreibenHor.
☞Das Perfekt heißt nur lavi (erst spätlateinisch lavasti in einer christlichen InschriftCorp. inscr. Lat. 5, 3216), das Supinum klassisch immer lavatum (daher Partizip Futur lavaturusOv. fast. 3, 12), das Partizip Perfekt klassisch immer lautus. Formen der dritten Konjugation sind der klassischen Prosa fremd, während sie bei den Dichtern häufig und bei Horaz ständig zu finden sind.Vergleiche Georges Lexik. der lat. Wortf. S. 383
Charlton T. Lewis, An Elementary Latin Dictionary:
lavō, lāvī, lautus or lōtus (superlative lavātum, rarely lautum), ere or āre 3 LV-, to wash, bathe, lave
illa si iam laverit, mihi nuntiaTer.
lavanti regi nuntiatumLiv.
lavatum dum itTer.
manūsCic.
boves in flumineVerg.
pedes aere, in a basinHor.
cum soceris generi non lavantur, batheCic.
lavantur in fluminibusCaes.
Lautis manibusHor.
To bathe, wash, wet, moisten, bedew, drench
lacrimis voltumOv.
lavit corpora sanguisVerg.
quam (villam) Tiberis lavitHor.
mare lavit harenasOv.
Figuratively, to wash away
Venias precibus lautum peccatum tuomTer.
dulci Mala vinoHor.
inde cruoremVerg.
Text based on data provided by Perseus Digital Library, with funding from The National Endowment for the Humanities. Original version available for viewing and download at http://www.perseus.tufts.edu