konsonant.-Konjugation
succurrere
succurrō succurrī succursum
Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch:
succurro, currī, cursum, ere (sub und curro)
I)unter oder unten an etwas laufen, ~ gehen
1)überhaupt
nequeat succurrere lunae corpusLucr. 5, 763
pagus Succusanus, quod succurrit Carinis, weil er unterhalb der Carinen hinläuft (hinliegt)Varro LL. 5, 48
2)übertragen
a)im Allgemeinen
licet undique omnes in me terrores periculaque impendeant omnia, succurram atque subiboCic. Rosc. Am. 31
b)in die Gedanken kommen, einfallen, beifallen
ut quidque succurrit, libet scribereCic.
cogitanti autem (mihi) haec fere succurrebantCic.
multa succurrunt, quae dicerenturLiv.
legentibus illud quoque succursurum, quod etc.Liv.
succurrit versus ille HomericusSuet.
mit folgendem Infinitiv
et illud annotare succurritPlin. 7, 157
mirari succurritPlin. 17, 1 und 36, 200
alicui succurrit mit folgendem AcI
sed mihi succurrit numen non esse severumOv. fast. 5, 333
illud etiam mihi succurrebat, grave esse me de iudicio patris iudicareCic. fil. in Cic. ep. 16, 21, 6
tamen reliquias eum esse duorum exercituum ante paucos dies deletorum succurrebat (ergänze iis)Liv. 25, 37, 16
neque enim scelestum portanti onus succurrit illud se caput ferreVal. Max. 5, 3, 4
praeterea illud miror, tibi non succurrisse, unum nautam stationis perpetuae interdiu noctuque iacēre in scaphaPetron. 102, 5
alicui succurrit mit folgendem Fragesatz
non succurrit tibi, quam diu circum Bactra haereas?Curt. 7, 8 (34), 21
II)helfend heraneilen, herbeieilen, zu Hilfe eilen
1)eigentlich
als militärischer terminus technicus
alicui (mit und ohne auxilio)Caes.Cic.und andere
oppidoAuct. b. Afr.
unpersönlich
si celeriter succurraturCaes.
2)übertragen
a)zu Hilfe kommen, beistehen, helfen
von Personen
alicuiCic.
saluti fortunisque communibusCic.
unpersönlich
succurrendum estTer.
ut alteris (aegris) succurraturCels.
capillis fluentibus maxime quidem saepe radendo succurriturCels.
von Leblosem
ut beneficium sit incolume, quod subcurrat necessitatiLact. 6, 18, 17
mit folgendem ne und Konjunktiv
potest hoc, quod perditurus es, multis succurrere, ne fame, siti aut nuditate morianturLact. 3, 23, 6
mit folgendem quo minus und Konjunktiv
his tantis malis haec subsidia succurrebant, quo minus omnis deleretur exercitusCaes. b.c. 3, 70, 1
b)einem Übel abhelfen
von Personen
dum succurrere humanis erroribus cupiuntLact.vergleiche Bünem. Lact. 3, 1, 8
besonders von Arzneimitteln: gut sein für oder gegen etwas
remedia similia illis, quae vicino malo saepe succurrerintCels.
non posse vehementi malo nisi aeque vehemens auxilium succurrereCels.
cannabis succurrit alvo iumentorumPlin.
☞Perfekt-Form succucurritNot. Tir. 27, 31
Charlton T. Lewis, An Elementary Latin Dictionary:
succurrō (sub-c-), currī, cursus, ere, to run under, run to help, hasten to the aid of, help, aid, assist, succor
laborantibusCic.
adflictis semperNep.
confidere munitionibus oppidi, si celeriter succurraturCaes.
Paratae litesCic.
succurrendumstTer.
To heal, cure, remedy, relieve
infamiae communiCic.
hic tantis malis haec subsidia succurrebant, quo minus, etc.Caes.
cuius adversae fortunae velit succursumLiv.
Figuratively, to run to meet
licet undique omnes mihi terrores impendeant, succurram atque subibo, will encounter (them).Cic.
To come to mind, occur, suggest itself
ut quidque succurrit, libet scribereCic.
non dubito, legentibus illud quoque succursurum, quod, etc.Liv.
Sed mihi succurrit, numen non esse severumOv.
Text based on data provided by Perseus Digital Library, with funding from The National Endowment for the Humanities. Original version available for viewing and download at http://www.perseus.tufts.edu