Adjektiv 3. Dekl. zweiendig (i-Dekl.)
singulāris e
Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch:
singulāris, e (singuli), zum einzelnen gehörig
I)eigentlich
A)im Allgemeinen
a)aus einem einzelnen bestehend, einzeln, vereinzelt
non est singulare nec solivagum genus hocCic.
singularis homoCaes.
singularis homo privatusCic.
ubi aliquos singulares ex navi egredi conspexerantCaes.
hircus, qui singularis natus sit, eingeboren (griechisch μονογενής)Plin.
vergleiche
singularis hic mundus atque unigena (εις καὶ μονογενώς ουρανος γεγονώςPlato), einzelne und eingeschaffeneCic.
herba singularis (Gegensatz fruticosa)Plin.
singularis deus, der eingeschaffene, einigeLact.s. Bünem. Lact. 1, 4, 8
b)eines einzelnen, Einzel- (Gegensatz communis)
pugna, Einzelkampf, DuellMacr.
so auch
certamenEutr.
imperium, potentia, AlleinherrschaftCic.
odium (Gegensatz communis invidia)Cic.
beneficium (Gegensatz commune officium civium)Cic.
sunt quaedam in te singularia (dir allein eigene, bei dir allein stattfindende Dinge) … quaedam tibi cum multis communiaCic.
c)von Örtlichkeiten: einzeln = abgesondert
locusSuet. Aug. 72, 2
B)insbesondere
1)als grammatikalischer terminus technicus: zur Einzahl, zum Singular gehörig
res singularis, ein Singular (Gegensatz multitudo)Varro LL.
casus singularisVarro LL.
numerusQuint.
singularis nominativus, genetivusQuint.
absolut = der Singular
alii dicunt in singulari hāc ovi, alii hāc oveVarro LL.
nam cum dico ›vultus hominis‹ pro vultu, dico pluraliter, quod singulare estQuint.
pleraque, quae ex multitudine cum transeunt in singulare, difficulter efferuntur oreVarro LL.
2)singulārēs, ium, maskulin, die Eliten, ein zu Entsendungen gebrauchtes, berittenes Korps
a)im Gefolge des Kaisers, berittene Feldjäger oder Armeegendarmen
ala singulariumTac. hist. 4, 70und dazu Heräus und Orelli
cohors singulariumCorp. inscr. Lat. 8, 9058 (vergleiche 8, 2825 und 9055)
gewöhnlich vollständig
equites singularesHyg. de munit. castr. § 7 und 8 aCorp. inscr. Lat. 6, 3227
so auch
praefectus equitum singulariorum (Genitiv Plural von singularius)Corp. inscr. Lat. 11, 1836
b)in dem Officium der Präfekten, zu Entsendungen in die Provinzen gebrauchtCod. Iust. 1, 27, 1. § 8
3)singulāris, is, feminin, die WitweCommodian. instr. 2, 31 (30), 15
II)übertragen
1)besonders = eine Ausnahme von allgemeinen Rechtsgrundsätzen enthaltend
iusICt.
2)einzig, eigentümlich, charakteristisch in seiner Beschaffenheit, und daher ausgezeichnet, vorzüglich, außerordentlich
a)im guten Sinn
Aristoteles meo iudicio in philosophia prope singularisCic.
qui ingenio atque animo singularesCic.
Pompei singularis eximiaque virtusCic.
fides singularisNep.
quid tam singulare (est) quam ut ex senatus consulto legibus solutus consul ante fieret, quam ullum alium magistratum per leges capere licuisset?Cic. de imp. Pomp. 62
b)im üblen Sinn: absonderlich
crudelitasCaes.
nequitiaCic.
Charlton T. Lewis, An Elementary Latin Dictionary:
singulāris, e, adjective singuli, one by one, one at a time, alone, single, solitary, singular
genus, i.e. solitaryCic.
singularis mundus atque unigenaCic.
homo cupidus imperi singularis, exclusive dominionCic.
sunt quaedam in te singularia . . . quaedam tibi cum multis communia, peculiarCic.
plural masculine as substantive, under the empire, the select horse, body-guard
ala SingulariumTac.
Singular, unique, matchless, unparalleled, extraordinary, remarkable
magnitudo animiCic.
virCic.
homines ingenioCic.
facultas dicendiCic.
mihi gratias egistis singularibus verbisCic.
fidesNep.
inpudentiaCic.
crudelitasCaes.
quid tam singulare (est), quam ut, etc. Cic.
Text based on data provided by Perseus Digital Library, with funding from The National Endowment for the Humanities. Original version available for viewing and download at http://www.perseus.tufts.edu