konsonat. Dekl. (3. Dekl.)
victor victōris m
Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch:
victor, ōris, maskulin (vinco), der Sieger, Besieger, Plural victores (Gegensatz victi)
I)eigentlich
A)überhaupt
α)absolut
victor vagusLiv.
parēre victoriLiv.
dubii, victos se an victores putarentLiv.
stipendium capere iure belli, quod victores victis imponere consuerintCaes.
hanc victoriam adepti in perpetuum fore se victores confidebantCaes.
in Apposition: als Sieger, siegend, siegreich
victores SequaniCaes.
v. maritus, v. exercitusCic.
v. milesTreb. Poll.
v. equitatusTac.
equus v.Plin.
victores equi, das SiegesgespannVerg.
victorem, victores (als Sieger) abire, siehe ab-eo Nummer I, A, 2, aBd. 1. S. 13
victores (als S.) discedereAmm.
maximarum gentium victores (als S.) discedereCaes., revertiLiv.
victorem (als S.) redireSuet.
quo quidem in ludicro omnisque generis certaminum Hercules victor exstitit, als S. hervorging (den Preis davontrug)Vell.
galli (die Streithähne) victi silere solent, canere victores (wenn sie Sieger sind)Cic.
von leblosen Gegenständen
currus, TriumphwagenOv.
aestusLucan.
pesOv.
β)mit Genitiv
omnium gentiumCic.
AtheniensiumCurt.
tot bellorum victoresTac.
victor victorum, Sieger der Sieger, der größte der SiegerPlaut. trin. 309
belli, im KriegPlaut. Stat.
Africani belliVell.
Sacroviriani belli, im Kr. mit SakrovirTac.
cuius belli victor L. ScipioCic.
victor trium simul bellorumLiv.
victores bellorum civiliumCic.
Olympiae victor = ὈλυμπιονίκηςNep. praef. 5 und Alcib. 6, 3
γ)mit Ablativ
bello civili victorCic.
bello civili victoresTac.
navali certamine victorVerg.
δ)mit ex (infolge) und Ablativ
octiens ex provocatione victorPlin. 7, 101
B)Victor: als Beiname des HerkulesMacr. sat. 3, 6, 9 sqq. oder des JupiterCorp. inscr. Lat. 6, 454*
und: Sex. Aurelius Victor, ein römischer Historiker, um 360 n. Chr.Amm. 21, 10, 6vergleiche W. Teuffel Gesch. der röm. Liter.⁶ § 414
II)bildlich
animus libidinis et divitiarum v.Sall.
v. propositiHor.
ut ille mei victor est, ita ego triumphator errorisMin. Fel.
so
victores, Glückliche, ihres Wunsches GewährteMart.
☞Ablativ Plural vulgärlateinisch victorebusCorp. inscr. Lat. 9, 5961
Charlton T. Lewis, An Elementary Latin Dictionary:
vīctor, ōris, masculine 1 VIC-, a conqueror, vanquisher, victor
quod (stipendium) victores victis imponere consuerintCaes.
aut libertas parata victori est, aut mors proposita victoCic.
victores bellorum civilium, in civil warsCic.
tanti belliLiv.
cum civili bello victor iratus respondit, etc.Cic.
In apposition, victorious, conquering
peius victoribus Sequanis, quam Aeduis victis accidisseCaes.
galli (aves) victi silere solent, canere victoresCic.
victores GraiiOv.
Marcellus armatus et victor, after his victoryCic.
abiere Romani ut victoresLiv.
victor virtute fuisset (i.e. vicisset)Sall.
Poet.
in curru victore veheris, triumphalOv.
Figuratively, a master, conqueror
animus libidinis et divitiarum victorSall.
Victor propositi, i.e. having accomplishedHor.
Text based on data provided by Perseus Digital Library, with funding from The National Endowment for the Humanities. Original version available for viewing and download at http://www.perseus.tufts.edu