konsonat. Dekl. (3. Dekl.)
clāmor clāmōris m
Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch:
clāmor, ōris, maskulin (clamo), der laute Ruf, das Geschrei
a)der Menschen
cl. magnusCic.Caes.Sall.
civilis, der MitbürgerLiv.
ingens, HöllenlärmVerg.Curt.
acerCornif. rhet.
immodicus insolitusquePlin. ep.
concitatior, excitatiorLiv.
cl. congruens (Gegensatz dissonae voces)Liv.
varius ac dissonusCurt.
fremitus et clamor dissonus in diversa vocantiumSen.
clamor populi infestus atque inimicusCic.
inconditus et truxCurt.
clamores dissoniLiv.
clamores incertiLiv.
clamores aperti (unverhohlenes)Liv.
clamores nocturniLiv.
cl. mulierumTer.
clamorem edere, tollereCic.
clamorem redintegrare, novare, renovare, saepe iterareLiv.s. Drak. Liv. 4, 37, 9
clamorem excitareLiv.
hoc infiniti clamores commoventurPlin. ep.
clamor oritur, exoriturSall.
fit clamorOv.
clamor auditur, exauditurCaes.
clamor ad caelum ferturSall.
clamor perfertur ad aliquemCurt.
perfertur circa collem clamorLiv.
clamor implet vallesCurt.
resonat clamoribus aetherVerg.
So nun besonders
α)vom lauten, beifälligen Zuruf, lauten Beifall, Beifallsgeschrei, Jubel
clamor militum gaudentiumTac.
clamor gratulantium (mit folgendem AcI)Liv.
ille laudantium clamorQuint.
cl. alacerCurt.
incerti, ex utra parte maior auribus nostris accidat clamorPlin. pan.
clamore et plausu fovere aliquemTac.
clamorem mereriQuint.
clamores captareSen.
Hortensius utroque genere florens clamores faciebat (erregte) adulescensCic.
haec sunt, quae clamores et admirationes in bonis oratoribus efficiuntCic.
β)vom lärmenden wilden Geschrei
clamor militumSuet.
cl. utrimque, undique concursusHor.
aliquem clamoribus et conviciis et sibilis consectariCic.
aliquem clamoribus maximis corripereCic.
γ)vom Kriegsgeschrei
cl. militaris strepitusque armorumVal. Max.
cl. proeliantiumTac.Curt., proeliiSen.
cl. hostium subitusPhaedr.
clamor hostes circumsonat; superat inde castra hostium et in castra consulis venitLiv.
clamor Romanus haudquaquam ignotus ad aures accĭditLiv.
clamorem tollereCaes.
cum clamore ingenti invadereLiv.
clamore sublato procurrereLiv.
clamore ingenti provolareLiv.
δ)vom Jammergeschrei
clamor aegriCels.
clamor supremus (bei einem Sterbenden)Ov.
clamor lugubrisCurt.
pavidus clamor fugientium, AngstgeschreiLiv.
clamor paventium, AngstgeschreiLiv.
clamor lamentantium mulierumLiv.
clamores plorantium sociorumLiv.
b)der Tiere
cl. asinorum, das IahenHieron.
cl. gruumLucr.
mergi clamorem ferunt ad sideraVerg.
clamores laetissimos edere (von einem Adler)Suet.
c)(poetisch) lebloser Gegenstände: der laute Hall, Widerhall, das Gebrüll, Getöse
clamor montiumHor.
ter scopuli clamorem dedereVerg.
☞Archaistische Nebenform clāmōs, ōris, maskulinQuint. 1, 4, 13
Charlton T. Lewis, An Elementary Latin Dictionary:
clāmor, ōris, masculine 1 CAL-, a loud call, shout, cry
clamorem audiviTer.
tollereCic.
ad aetheraVerg.
profundereCic.
compesceHor.
magnusSall.
ingensVerg.
nauticusVerg.
it clamor eaeloVerg.
A friendly shout, acclamation, applause
secundusVerg.
coronaeHor.
A hostile call, clamor, shoutCic.
Of birds or insects, a cry, sound
gruum, mergorumVerg.
apumVerg.
A noise, sound, echo
scopuli clamorem dedereVerg.
montiumHor.
Text based on data provided by Perseus Digital Library, with funding from The National Endowment for the Humanities. Original version available for viewing and download at http://www.perseus.tufts.edu