a-Konjugation
oppūgnāre
oppūgnō oppūgnāvī oppūgnātum
Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch:
1. oppūgno, āvī, ātum, āre (ob und pugno), gegen jemanden oder etwas ankämpfen
I)eigentlich: jemanden oder etwas angreifen (Gegensatz defendere)
aliquemCic.
MacedoniamLiv.
ratesProp.
besonders: einen Ort, eine Stadt, eine Festung berennen, bestürmen
oppidumCic.
castraCaes.
locum munitumCaes.
decem annos urbs oppugnata estLiv.
urbem non coronā, sed operibusLiv.
und (bildlich)
quae res aperte petebatur, ea nunc occulte cuniculis oppugnaturCic.
absolut
ut una semper pars (exercitus) quietis interim duabus oppugnaret, die Belagerung fortsetzteLiv.
quorum acerrimo concursu cum magnam partem diei esset oppugnatum, gegeneinander gekämpft worden warNep.
II)übertragen: jemanden oder etwas angreifen, anfechten, bestürmen, jemandem zu Leibe gehen (Gegensatz aliquid defendere, pro aliqua re propugnare)
aliquemCic.
remCic.
aliquem omnibus machinis ac tormentis opp., mit allem möglichen groben GeschützeCic.
aliquem aperte pecuniāCic.
aliquem clandestinis consiliisCic.
aequitatem verbisCic.
☞Archaistischer Infinitiv Perfekt oppugnasserePlaut. Amph. 210
Charlton T. Lewis, An Elementary Latin Dictionary:
oppūgnō, āvī, ātus, āre ob+pugno, to fight against, attack, assail, assault, storm, besiege, war with
civitates ad se oppugnandum venisseCaes.
vineis, turribus oppidumCic.
molibus urbemVerg.
illi oppugnatum venturi erantCic.
quem?
Figuratively, to attack, assault, assail
consulemCic.
pecuniā nosCic.
aequitatem verbisCic.
id ne impetremus, contendCic.
Text based on data provided by Perseus Digital Library, with funding from The National Endowment for the Humanities. Original version available for viewing and download at http://www.perseus.tufts.edu