u-Dekl. (4. Dekl.)
lūctus ūs m
Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch:
lūctus, ūs, maskulin (lugeo)
I)appellativ: die Trauer über den Tod einer geliebten Person, um einen Verbannten oder bei anderen großen Unglücksfällen, die sich in lauter Jammerklage oder in äußeren üblichen Zeichen äußert (während maeror = die tiefe Betrübnis, die Wehmut, die Trauer der Ergebung)
1)eigentlich
a)im Allgemeinen (Gegensatz gaudium)
filius luctu perditusCic.
luctus domesticus, Haus- oder FamilientrauerCic.
luctus privatus, publicusLiv.
omnium nationum luctusCic.
afflictus et confectus luctuCic.
luctum maeroremque suscipereCic.
in sordibus lamentis luctuque iacēreCic.
in luctu vivereCic.
luctum minuere oder levareCic.
plane omnem luctum abstergereCic.
maerorem atque luctum deponereCic.
luctum finireLiv.
luctum redintegrare (von einem Umstand)Liv.
aliquem in eundem luctum vocareCic.
dare (versenken) animum in luctusOv.
in tantum luctum et laborem detrusum esseCic.
luctum ex aliqua re percipere oder haurireCic.
luctum alicui importarePhaedr.
luctu atque caede omnia complenturSall.
adeo totam urbem opplevit luctus, ut etc.Liv.
nec illā tempestate matrona expers luctus fueratLiv.
Plural: Trauerfälle, Äußerungen der Trauer
feminarum praecipue et gaudia insignia erant et luctusLiv.
diuturnitas, quae maximos luctus vetustate tollitCic.
in luctibus maximis esse Cic
in maximos luctus incĭ dereCic.
mit objektivem Genitiv (um)
luctus Memnonis amissiOv. met. 13, 578
luctu maritiApul. met. 10, 5
luctibus filiorumDict. 3, 21
b)insbesondere: die Trauer durch übliche äußere Zeichen (Trauerkleidung usw.)
erat in luctu senatus, squalebat civitas, publico consilio mutatā vesteCic.
senatus consulto diebus triginta luctus est finitusLiv.
mit objektivem Genitiv (um)
luctum amissae sororis laeto cultu mutavitTac. ann. 2, 75
2)metonymisch
a)ein trauriges (betrübendes) Ereignis
eum luctum quoniam satis visus est eluxisseGell. 6 (7), 5, 4
b)die Veranlassung zur Trauer
tu … luctus eras leviorOv. met. 1, 655; vergleiche 9, 155
II)personifiziert: Lūctus, der Gott der TrauerVerg. Aen. 6, 274Sil. 13, 581und andere
☞archaistischer Genitiv luctiAcc. trag. 491 und 513
Charlton T. Lewis, An Elementary Latin Dictionary:
lūctus, ūs, masculine LVG-, sorrow, mourning, grief, affliction, distress, lamentation
filio luctum parasTer.
cum maerore et luctu vitam exiguntSall.
suum luctum patris lacrimis augereCic.
tantus luctus excepit (multitudinem), ut, etc.Caes.
luctus suus vestis mutatione declarandusCic.
muliebrisHor.
luctum inportare sibiPhaedr.
dare animum in luctūsOv.
multis in luctibus senescereIuv.
Signs of sorrow, mourning, mourning apparel, weeds
erat in luctu senatusCic.
diebus triginta luctus est finitusLiv.
A source of grief, affliction
leviorOv.
luctūs suos traditOv.
Person., GriefVerg.
Text based on data provided by Perseus Digital Library, with funding from The National Endowment for the Humanities. Original version available for viewing and download at http://www.perseus.tufts.edu