a-Konjugation
impetrāre (inpetrāre)
impetrō impetrāvī impetrātum
Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch:
im-petro, āvī, ātum, āre (in und patro)
I)etwas, wonach man gestrebt hat, erlangen, bewirken, durchsetzen, es dahin bringen
honor dignitate impetratusCic.
optatum, den Wunsch erhaltenCic.
non impetrare ab animo potuit, ut etc., es über sich bringenLiv.
incipere multo facilius est, quam impetrarePlaut.
besonders: durch Bitten, Vorstellungen erlangen, bewirken
uti ea, quae vellent, impetrarentCaes.
eā re impetratāCaes.
ubi ea (amicitia societasque) impetrata (sunt)Sall.
alicui ordinem (Kompanie)Plin. ep.
alicui aures (Gehör)Quint.
alicui civitatem (Bürgerrecht) a CaesareCic.
alicui latum clavum, quaesturam a Caesare nostroPlin. ep.
vitamLiv. epit.
a Scipione soli sibi vitamVal. Max.
veniam (Erlassung) exilii pro Annaeo Seneca, simul praeturamTac.
mit folgendem bloßem Konjunktiv, mit folgendem ut oder ne oder ut ne und Konjunktiv
tandem impetravi abiretPlaut.
impetrabis a Caesare, ut tibi abesse liceatCic.
rogando impetravit, ut paterentur se dicereVitr.
aliquando et a solo impetravi, ut alienas (arbores) alatPlin.
impetrato (nachdem durchgesetzt worden war), ut manerentLiv.
tributum pendĕre ne cogerentur, impetraveruntCurt.
suadeo a te impetres, ne sis nugaxPetron.
a servis impetrari vix potest, ne eam supellectilem fastidiantVal. Max.
ceteri quoque impetrant, ne retineanturCic. Verr. 2, 71
impetrant, ut ne iurentCic. II. Verr. 1, 123
mit folgendem AcI
Agrippina in oppidum Ubiorum veteranos coloniamque deduci impetratTac. ann. 12, 27Amm. 14, 1, 3
im Zusammenhang absolut (verst. id, haecsiehe Spengel Ter. Andr. 528; Seyffert Cic. de amic. 39; Held Caes. b. G. 1, 9, 1; 2, 12, 3)
si impetroTer.
impetras, facile impetrasPlaut.
non potes impetrarePlaut.
impetrabit te advocato atque arbitroPlaut.
haec si tecum patria loquatur, nonne impetrare debeat?Cic.
cum ab proximis impetrare non possent, ulteriores temptantCaes.
regem hominem esse, a quo impetres, ubi ius, ubi iniuria opus sit, von dem man erlangen kann, was einem gerade vorteilhaft ist, Recht oder RechtswidrigkeitLiv.
mit de und AblativAmm. 14, 1, 3s. Held Caes. b. G. 5, 36, 2 u. b. c. 1, 22, 4
ut de indutiis impetrarentCaes.
sperare, ab eo de sua ac militum salute impetrari posseCaes.
de agro Veientibus restituendo impetratum (est)Liv.
II)als terminus technicus der Religionssprache = impetrio, als günstiges Vorzeichen zu erlangen suchen
fulminaPlin. 2, 140
☞Alter Infinitiv Futur aktiv impetrasserePlaut. aul. 687; mil. 1128und andere
Charlton T. Lewis, An Elementary Latin Dictionary:
impetrō (inp-), āvī, ātus, āre in+patro, to gain one's end, achieve, bring to pass, effect, get, obtain, procure (by request or influence)
si contendisset, impetraturum non fuisse, succeedCic.
ab proximisCaes.
ad impetrandum causaSall.
id si inpetroTer.
ei civitatem a CaesareCic.
istuc, quod postuloTer.
ea, quae vellentCaes.
pacemHor.
inpetrabo, ut prodat, etc.Ter.
ut ne iurentCic.
Sequanis, ut patiantur, etc.Caes.
ut referretur, impetrari non potuitCaes.
ab animo, ut, etc., to persuade himselfLiv.
ne cogerenturCurt.
de suā saluteCaes.
de agro restituendoLiv.
Ablative absolute
impetrato, ut manerentLiv.
Text based on data provided by Perseus Digital Library, with funding from The National Endowment for the Humanities. Original version available for viewing and download at http://www.perseus.tufts.edu