a-Konjugation
interrogāre
interrogō interrogāvī interrogātum
Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch:
inter-rogo, āvī, ātum, āre, fragen, befragen
I)im Allgemeinen
visne igitur, ut tu me Graece soles ordine interrogare, sic ego te vicissim eisdem de rebus Latine interrogem?Cic.
interrogabat suos, quis essetCic.
illa interrogavit illam ›quī scis?‹Plaut.
interrogavit, quale id genus esset poenaeSuet.
mulionem interrogavit ›quanti calciasset?‹Suet.
interrogas me ›num in exsilium?‹Cic.
interrogans solerent ne veterani milites fugereCaes.
is cum interrogaretur utrum (wen von beiden) pluris, patrem matrem ne, faceret, ›matrem‹ inquitNep.
censetis hominem interrogem, meus servus si (ob) ad eum venerit, necne?Plaut.
interrogare eum coepit, an Perdiccam comprehendi ipse iussissetCurt.
interrogatus ab Augusto, an (ob nicht) essent alii dignioresSuet.
identidem me, an audierim, an viderim, interrogoPlin. pan.
interrogatus, cur igitur repudiasset uxorem, ›Quoniam‹, inquit etc.Suet.
interrogatus est, ›has ne urbis an has urbes‹ dici oporteretGell.
cum milites per cruciatus interrogarent (eum), ubi filium occuleretTac.
interrogabant ab illis, qui essent, quid (weshalb) venissentDar. Phryg. 9
illud interrogoLiv.
quid haec interrogo?Liv.
interroga de istis (frage nach denen), quorum nomina ediscunturSen.
mit doppeltem Akkusativ = jemanden nach oder um etwas
pusionem quendam interrogavit quaedam geometricaCic.
non qui Iovem interrogent, quod ex rege cognoverint, sed etc.Curt.
sententiae interrogari coeptae, man fragte nach den MeinungenLiv.
interrogatus sententiam, um die Meinung befragtLiv. Sen.
casus interrogandi, der GenetivNigid. bei Gell. 13, 26 (25), 3.Gell. 20, 6, 8
prägnant
interrogare aurem suam, befragen = zu Rate ziehenGell. 13, 20, 2
Partizip substantivisch: interrogātum, ī, neutrum, das »Gefragte«, die »Frage«ICt.
Plural
ad interrogata (auf die Frage) respondereCic.
II)insbesondere
A)als gerichtlicher terminus technicus: gerichtlich befragen, ins Verhör ziehen, verhören
1)eigentlich
testemCic.ICt.
testes in reosPlin. ep.
bene testem, wenn der Anwalt des Gegners einen Zeugen durch gut gestellte Fragen in seinen Aussagen so verwirrt, dass er sich selbst widersprichtCic. Flacc. 22
2)übertragen: gerichtlich belangen, vorfordern, verklagen
lege PlautiāSall.
aliquem legibusLiv.
mit Genitiv
aliquem legibus ambitusSall.
aliquem lege repetundarumVell.
repetundarumTac.
pecuniarum repetundarumAmm.
pepigerat Pallas, ne cuius facti in praeteritum interrogareturTac.
B)als philosophischer terminus technicus: schließen, einen Vernunftschluss (Syllogismus) machenCic. de fato 28Sen. ep. 87, 35
☞archaistisch interrogassit = interrogaveritCic. de legg. 3, 6
Charlton T. Lewis, An Elementary Latin Dictionary:
inter-rogō, āvī, ātus, āre, to ask, question, inquire, interrogate
recteTer.
interrogandi facultasCic.
testemCic.
illud, put this questionLiv.
nil plus, have no more to askIuv.
quendam quaedam geometricaCic.
interrogans, solerentne, etc.Caes.
interrogas me, num, etc.Cic.
interrogatus, quid sentiresCic.
tunc sententiae interrogari coeptaeLiv.
To interrogate judicially, examine, go to law with, sue
bene testem, cross-examineCic.
legibus interrogariLiv.
consules legibus ambitūs interrogatiSall.
Capitonem repetundarum (i.e. reum facere)Tac.
Participle neuter as substantive
ad interrogata respondere, to inquiriesCic.
Text based on data provided by Perseus Digital Library, with funding from The National Endowment for the Humanities. Original version available for viewing and download at http://www.perseus.tufts.edu