u-Dekl. (4. Dekl.)

magistrātus ūs  m

Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch:

magistrātus, ūs, maskulin (magister)

I)das Amt, die Würde eines magister, das obrigkeitliche Amt in Rom

magistratum petere, dare, mandare, habereCic.

m. obtinereCaes.

m. gerere, verwaltenCic. (und so magistratus gerere, imperia suscipereLact.)

m. inire oder ingrediSall., oder accipere, antretenLiv.

magistratum deponereCaes., oder magistratu abireCic.

in magistratu manereLiv.

magistratum continuareLiv.

in magistratu esseLiv.

monumenta (Akten) rerum in magistratu gestarumPlin.

auch von den Ehrenstellen außerhalb Roms, in SizilienCic., in GallienCaes.

II)metonymisch: von dem, der ein obrigkeitliches Amt verwaltet, eine Magistratsperson, eine obrigkeitliche Person, der Staatsbeamte (unterschieden in magistratus ordinarii oder extraordinarii, je nachdem sie regelmäßig und zu bestimmten Zeiten oder nur außerordentlich unter bestimmten Umständen gewählt wurden; in curules oder non curules, je nachdem ihnen die sella curulis zustand oder nicht; in patricii oder plebeii, je nachdem sie aus dem Patrizier- oder Plebejerstande genommen wurden; in maiores oder minores (oder inferioris iuris), je nachdem sie auspicia maiora oder minora halten durften, (wobei noch zu bemerken, dass die magistratus maiores in den Zenturiatkomitien, die magistratus minores in den Tributkomitien bestimmt wurden)

est proprium munus magistratus intellegere, se gerere personam civitatisCic.

creare magistratusLiv.

oppida per magistratus administrareSall.

magistratus intermittere, die weltlichen Behörden suspendierenCaes.

his magistratibus, unter ihrer Amtsführung, unter ihrem KonsulatNep.

Gegensatz

magistratus an privatusQuint.

inter filium magistratum et patrem privatumGell.

Singular kollektiv = das Beamtenkollegium, die obrigkeitliche Behörde, Obrigkeit (wie im Griechischen ἀρχή = ἄρχοντες)Nep. Them. 7, 4Lys. 4, 3 (bei Cicero und anderen Plural magistratus)

Ablativ magistratoLex colon. Genet. im Corp. inscr. Lat. 2, 5439, 4, 2. lin. 4

Nominativ Plural magistratuusCorp. inscr. Lat. 10, 3678, magistratesCharis. 32, 26, magistratiFasti Philocali 31. Dec. im Corp. inscr. Lat. 1², p. 278

Akkusativ Plural magistratosCorp. inscr. Lat. 1, 195. lin. 3

Charlton T. Lewis, An Elementary Latin Dictionary:

magistrātus, ūs, masculine magister, the office of master, magisterial office, civil office, magistracy

magistratūs, imperiaCic.

in magistratibus mandandisCic.

magistratum habereCic.

ingredi, enter uponSall.

magistratu abire, resignCic.

abdicato magistratuSall.

in magistratu manere, remain in officeLiv.

A magistrate, public functionary

magistratūs adi, Iudicium ut reddant tibiTer.

cum multitudinem hominum magistratūs cogerentCaes.

legum ministri magistratūs (sunt)Cic.

seditiosiSall.

his magistratibus, in their consulateNep.

Iura magistratūsque leguntVerg.

Collective, the body of magistrates, the municipal administration

potestas magistratui permittiturSall.

unum magistratum cum ipsis habereCaes.

ad magistratum senatumque LacedaemoniorumNep.

Military command, office

in classe qui in magistratu erantNep.


Text based on data provided by Perseus Digital Library, with funding from The National Endowment for the Humanities. Original version available for viewing and download at http://www.perseus.tufts.edu