o-Dekl. (m./f.)
fīlius fīliī m
Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch:
fīlius, iī, maskulin (*felios, Säugling, zu felare, saugen), der Sohn (Gegensatz filia, pater, mater)
filius familias, siehe familia
sororis filius, NeffeNep.
filius principis, FürstensohnTac.
filius dei, filius hominis, von ChristusLact.
filius parvulusCic.
filius adulescentulusTer.
filius adultusIustin.
filius maior, minorLiv.
filius naturalisLiv. Suet.
filius familiarisPlaut.
filius erilisTer.
habere filium ex aliquoHyg.
adoptare sibi aliquem filiumCic.
Plural: filii, für Kinder überhauptSall.Quint.und andere
übertragen
filius fortunae, GlückskindHor. sat. 2, 6, 49
ebenso
filius albae gallinae, GlückskindIuven. 13, 141
terrae filius, ein unbekannter, geringer MenschCic. ad Att. 1, 13, 4Pers. 6, 59
filii Celtiberiae, Bewohner von K., KeltiberierCatull. 37, 18
☞Vokativ Singular gewöhnlich fili; aber auch filieLiv.Andr. Odyss. 1. fr. 2 G. (bei Prisc. 7, 22), filiusHor. carm. 1, 2, 42
Vulgärlateinischer Dativ Plural filibusCorp. inscr. Lat. 6, 3434Vergleiche Georges Lexik. d. lat. Wortf. S. 278 und 279
Charlton T. Lewis, An Elementary Latin Dictionary:
fīlius, ī, masculine FE-, a son
erilisTer.
maior, minorLiv.
maximus natuTac.
MarciCic.
terrae, i.e. an unknown manCic.
fortunae, a child of fortuneHor.; cf. gallinae albaeIuv.
filius familias, see familiaCic.
Text based on data provided by Perseus Digital Library, with funding from The National Endowment for the Humanities. Original version available for viewing and download at http://www.perseus.tufts.edu