28 Suet. Aug. 28

1De reddenda re p. bis cogitavit: primum post oppressum statim Antonium, memor obiectum sibi ab eo saepius, quasi per ipsum staret ne redderetur; ac rursus taedio diuturnae valitudinis, cum etiam magistratibus ac senatu domum accitis rationarium imperii tradidit. Sed reputans et se privatum non sine periculo fore et illam plurium arbitrio temere committi, in retinenda perseveravit, dubium eventu meliore an voluntate. 2Quam voluntatem, cum prae se identidem ferret, quodam etiam edicto his verbis testatus est: »Ita mihi salvam ac sospitem rem p. sistere in sua sede liceat atque eius rei fructum percipere, quem peto, ut optimi status auctor dicar et moriens ut feram mecum spem, mansura in vestigio suo fundamenta rei p. quae iecero.« Fecitque ipse se compotem voti nisus omni modo, ne quem novi status paeniteret.

3Urbem neque pro maiestate imperii ornatam et inundationibus incendiisque obnoxiam excoluit adeo, ut iure sit gloriatus »marmoream se relinquere, quam latericiam accepisset«. Tutam vero, quantum provideri humana ratione potuit, etiam in posterum praestitit.