31. Milvus et columbae Phaedr. 1, 31

Qui se committit homini tutandum improbo,1

Auxilia dum requirit, exitium invenit.

Columbae saepe cum fugissent milvum

Et celeritate pennae vitassent necem,

Consilium raptor vertit ad fallaciam5

Et genus inerme tali decepit dolo:

»Quare sollicitum potius aevum ducitis,

Quam regem me creatis icto foedere,

Qui vos ab omni tutas praestem iniuria?«

Illae credentes tradunt sese milvo;10

Qui regnum adeptus coepit vesci singulas

Et exercere imperium saevis unguibus.

Tunc de reliquis una: »Merito plectimur.«