11. Asinus et leo venantes Phaedr. 1, 11

Virtutis expers, verbis iactans gloriam,1

Ignotos fallit, notis est derisui.

Venari asello comite cum vellet leo,

Contexit illum frutice et admonuit simul,

Ut insueta voce terreret feras,5

Fugientes ipse exciperet. Hic auritulus

Clamorem subito totis tollit viribus

Novoque turbat bestias miraculo.

Quae dum paventes exitus notos petunt,

Leonis affliguntur horrendo impetu.10

Qui postquam caede fessus est, asinum evocat

Iubetque vocem premere. Tunc ille insolens:

»Qualis videtur opera tibi vocis meae?«

»Insignis« inquit »sic ut, nisi nossem tuum

Animum genusque, simili fugissem metu.«15