10. Lupus et vulpis iudice simio Phaedr. 1, 10

Quicumque turpi fraude semel innotuit,1

Etiam si verum dicit, amittit fidem.

Hoc attestatur brevis Aesopi fabula.

Lupus arguebat vulpem furti crimine;

Negabat illa se esse culpae proximam.5

Tunc iudex inter illos sedit simius.

Uterque causam cum perorassent suam,

Dixisse fertur simius sententiam:

»Tu non videris perdidisse quod petis;

Te credo surripuisse quod pulchre negas.«10