16 Paris Helenae Ov. epist. her. 16

Hanc tibi Priamides mitto, Ledaea, salutem,

Quae tribui sola te mihi dante potest.

Eloquar, an flammae non est opus indice notae,

Et plus quam vellem iam meus extat amor?

5Ille quidem lateat malim, dum tempora dentur

Laetitiae mixtos non habitura metus,

Sed male dissimulo; quis enim celaverit ignem,

Lumine qui semper proditur ipse suo?

Si tamen expectas, vocem quoque rebus ut addam –

10Uror! habes animi nuntia verba mei.

Parce, precor, fasso, nec vultu cetera duro

Perlege, sed formae conveniente tuae.

Iamdudum gratum est, quod epistula nostra recepta

Spem facit, hoc recipi me quoque posse modo.

15Quae rata sit, nec te frustra promiserit, opto,

Hoc mihi quae suasit, mater Amoris, iter;

Namque ego divino monitu – ne nescia pecces –

Advehor, et coepto non leve numen adest.

Praemia magna quidem, sed non indebita, posco;

20Pollicita est thalamo te Cytherea meo.

Hac duce Sigeo dubias a litore feci

Longa Phereclea per freta puppe vias.

Illa dedit faciles auras ventosque secundos –

In mare nimirum ius habet orta mari.

25Perstet et ut pelagi, sic pectoris adiuvet aestum;

Deferat in portus et mea vota suos.

Attulimus flammas, non hic invenimus, illas.

Hae mihi tam longae causa fuere viae,

Nam neque tristis hiemps neque nos huc appulit error;

30Taenaris est classi terra petita meae.

Nec me crede fretum merces portante carina

Findere – quas habeo, di tueantur opes!

Nec venio Graias veluti spectator ad urbes –

Oppida sunt regni divitiora mei.

35Te peto, quam pepigit lecto Venus aurea nostro;

Te prius optavi, quam mihi nota fores.

Ante tuos animo vidi quam lumine vultus;

Prima tulit vulnus nuntia fama tui.

Nec tamen est mirum, si sic cum polleat arcus,

40Missilibus telis eminus ictus amo.

Sic placuit fatis; quae ne convellere temptes,

Accipe cum vera dicta relata fide.

Matris adhuc utero partu remorante tenebar;

Iam gravidus iusto pondere venter erat.

45Illa sibi ingentem visa est sub imagine somni

Flammiferam pleno reddere ventre facem.

Territa consurgit metuendaque noctis opacae

Visa seni Priamo; vatibus ille refert.

Arsurum Paridis vates canit Ilion igni –

50Pectoris, ut nunc est, fax fuit illa mei!

Forma vigorque animi, quamvis de plebe videbar,

Indicium tectae nobilitatis erat.

Est locus in mediis nemorosae vallibus Idae

Devius et piceis ilicibusque frequens,

55Qui nec ovis placidae nec amantis saxa capellae

Nec patulo tardae carpitur ore bovis.

Hinc ego Dardaniae muros excelsaque tecta

Et freta prospiciens arbore nixus eram –

Ecce! pedum pulsu visa est mihi terra moveri –

60Vera loquar veri vix habitura fidem –

Constitit ante oculos actus velocibus alis

Atlantis magni Pleionesque nepos –

Fas vidisse fuit, fas sit mihi visa referre! –

Inque dei digitis aurea virga fuit;

65Tresque simul divae, Venus et cum Pallade Iuno,

Graminibus teneros inposuere pedes.

Obstipui, gelidusque comas erexerat horror,

Cum mihi »pone metum!« nuntius ales ait,

»Arbiter es formae; certamina siste dearum;

70Vincere quae forma digna sit una duas!«

Neve recusarem, verbis Iovis imperat et se

Protinus aetheria tollit in astra via.

Mens mea convaluit, subitoque audacia venit,

Nec timui vultu quamque notare meo.

75Vincere erant omnes dignae iudexque querebar

Non omnes causam posse tenere suam.

Sed tamen ex illis iam tunc magis una placebat,

Hanc esse ut scires, unde movetur amor.

Tantaque vincendi cura est; ingentibus ardent

80Iudicium donis sollicitare meum.

Regna Iovis coniunx, virtutem filia iactat;

Ipse potens dubito fortis an esse velim.

Dulce Venus risit; »nec te, Pari, munera tangant

Utraque suspensi plena timoris!« ait;

85»Nos dabimus, quod ames, et pulchrae filia Ledae

Ibit in amplexus pulchrior illa tuos!«

Dixit, et ex aequo donis formaque probatis

Victorem caelo rettulit illa pedem.

Interea – credo versis ad prospera fatis –

90Regius adgnoscor per rata signa puer.

Laeta domus nato post tempora longa recepto est,

Addit et ad festos hunc quoque Troia diem.

Utque ego te cupio, sic me cupiere puellae;

Multarum votum sola tenere potes!

95Nec tantum regum natae petiere ducumque,

Sed nymphis etiam curaque amorque fui.

Quam super Oenones faciem mirarer? in orbe

Nec Priamo est a te dignior ulla nurus.

Sed mihi cunctarum subeunt fastidia, postquam

100Coniugii spes est, Tyndari, facta tui.

Te vigilans oculis, animo te nocte videbam,

Lumina cum placido victa sopore iacent.

Quid facies praesens, quae nondum visa placebas?

Ardebam, quamvis hic procul ignis erat,

105Nec potui debere mihi spem longius istam,

Caerulea peterem quin mea vota via.

Troica caeduntur Phrygia pineta securi

Quaeque erat aequoreis utilis arbor aquis;

Ardua proceris spoliantur Gargara silvis,

110Innumerasque mihi longa dat Ida trabes.

Fundatura citas flectuntur robora naves,

Texitur et costis panda carina suis.

Addimus antennas et vela sequentia malo;

Accipit et pictos puppis adunca deos;

115Qua tamen ipse vehor, comitata Cupidine parvo

Sponsor coniugii stat dea picta tui.

Inposita est factae postquam manus ultima classi,

Protinus Aegaeis ire lubebat aquis –

At pater et genetrix inhibent mea vota rogando

120Propositumque pia voce morantur iter;

Et soror, effusis ut erat, Cassandra, capillis,

Cum vellent nostrae iam dare vela rates,

»Quo ruis?« exclamat, »referes incendia tecum!

Quanta per has nescis flamma petatur aquas!«

125Vera fuit vates; dictos invenimus ignes,

Et ferus in molli pectore flagrat amor!

Portubus egredior, ventisque ferentibus usus

Applicor in terras, Oebali nympha, tuas.

Excipit hospitio vir me tuus – hoc quoque factum

130Non sine consilio numinibusque deum!

Ille quidem ostendit, quidquid Lacedaemone tota

Ostendi dignum conspicuumque fuit;

Sed mihi laudatam cupienti cernere formam

Lumina nil aliud quo caperentur erat.

135Ut vidi, obstipui praecordiaque intima sensi

Attonitus curis intumuisse novis.

His similes vultus, quantum reminiscor, habebat

Venit in arbitrium cum Cytherea meum.

Si tu venisses pariter certamen in illud,

140In dubio Veneris palma futura fuit!

Magna quidem de te rumor praeconia fecit,

Nullaque de facie nescia terra tua est;

Nec tibi par usquam Phrygia nec solis ab ortu

Inter formosas altera nomen habet!

145Crede sed hoc nobis! – minor est tua gloria vero,

Famaque de forma paene maligna tua est;

Plus hic invenio, quam quod promiserat illa,

Et tua materia gloria victa sua est.

Ergo arsit merito, qui noverat omnia, Theseus,

150Et visa es tanto digna rapina viro,

More tuae gentis nitida dum nuda palaestra

Ludis et es nudis femina mixta viris.

Quod rapuit, laudo; miror, quod reddidit umquam.

Tam bona constanter praeda tenenda fuit.

155Ante recessisset caput hoc cervice cruenta,

Quam tu de thalamis abstraherere meis.

Tene manus umquam nostrae dimittere vellent?

Tene meo paterer vivus abire sinu?

Si reddenda fores, aliquid tamen ante tulissem,

160Nec Venus ex toto nostra fuisset iners.

Vel mihi virginitas esset libata, vel illud

Quod poterat salva virginitate rapi.

Da modo te, quae sit Paridis constantia, nosces;

Flamma rogi flammas finiet una meas.

165Praeposui regnis ego te, quae maxima quondam

Pollicita est nobis nupta sororque Iovis;

Dumque tuo possem circumdare bracchia collo,

Contempta est virtus Pallade dante mihi.

Nec piget, aut umquam stulte legisse videbor;

170Permanet in voto mens mea firma suo.

Spem modo ne nostram fieri patiare caducam,

Deprecor, o tanto digna labore peti!

Non ego coniugium generosae degener opto,

Nec mea, crede mihi, turpiter uxor eris.

175Pliada, si quaeres, in nostra gente Iovemque

Invenies, medios ut taceamus avos;

Regna parens Asiae, qua nulla beatior ora est,

Finibus inmensis vix obeunda, tenet.

Innumeras urbes atque aurea tecta videbis,

180Quaeque suos dicas templa decere deos.

Ilion adspicies firmataque turribus altis

Moenia, Phoebeae structa canore lyrae.

Quid tibi de turba narrem numeroque virorum?

Vix populum tellus sustinet illa suum.

185Occurrent denso tibi Troades agmine matres,

Nec capient Phrygias atria nostra nurus.

O quotiens dices: »quam pauper Achaia nostra est!«

Una domus quaevis urbis habebit opes.

Nec mihi fas fuerit Sparten contemnere vestram;

190In qua tu nata es, terra beata mihi est.

Parca sed est Sparte, tu cultu divite digna;

Ad talem formam non facit iste locus.

Hanc faciem largis sine fine paratibus uti

Deliciisque decet luxuriare novis.

195Cum videas cultus nostra de gente virorum,

Qualem Dardanias credis habere nurus?

Da modo te facilem, nec dedignare maritum,

Rure Therapnaeo nata puella, Phrygem.

Phryx erat et nostro genitus de sanguine, qui nunc

200Cum dis potando nectare miscet aquas.

Phryx erat Aurorae coniunx, tamen abstulit illum

Extremum noctis quae dea finit iter.

Phryx etiam Anchises, volucrum cui mater Amorum

Gaudet in Idaeis concubuisse iugis.

205Nec, puto, conlatis forma Menelaus et annis

Iudice te nobis anteferendus erit.

Non dabimus certe socerum tibi clara fugantem

Lumina, qui trepidos a dape vertat equos;

Nec Priamo pater est soceri de caede cruentus

210Et qui Myrtoas crimine signat aquas;

Nec proavo Stygia nostro captantur in unda

Poma, nec in mediis quaeritur umor aquis.

Quid tamen hoc refert, si te tenet ortus ab illis,

Cogitur huic domui Iuppiter esse socer?

215Heu facinus! totis indignus noctibus ille

Te tenet, amplexu perfruiturque tuo;

At mihi conspiceris posita vix denique mensa,

Multaque quae laedant hoc quoque tempus habet.

Hostibus eveniant convivia talia nostris,

220Experior posito qualia saepe mero!

Paenitet hospitii, cum me spectante lacertos

Inponit collo rusticus iste tuo.

Rumpor et invidia – quid enim non omnia narrem? –

Membra superiecta cum tua veste fovet.

225Oscula cum vero coram non dura daretis,

Ante oculos posui pocula sumpta meos;

Lumina demitto cum te tenet artius ille,

Crescit et invito lentus in ore cibus.

Saepe dedi gemitus; et te – lasciva! – notavi

230In gemitu risum non tenuisse meo.

Saepe mero volui flammam compescere, at illa

Crevit, et ebrietas ignis in igne fuit,

Multaque ne videam, versa cervice recumbo;

Sed revocas oculos protinus ipsa meos.

235Quid faciam, dubito; dolor est meus illa videre,

Sed dolor a facie maior abesse tua.

Qua licet et possum, luctor celare furorem;

Sed tamen apparet dissimulatus amor.

Nec tibi verba damus; sentis mea vulnera, sentis!

240Atque utinam soli sint ea nota tibi!

A, quotiens lacrimis venientibus ora reflexi,

Ne causam fletus quaereret ille mei!

A, quotiens aliquem narravi potus amorem,

Ad vulnus referens singula verba meum,

245Indiciumque mei ficto sub nomine feci!

Ille ego, si nescis, verus amator eram.

Quin etiam, ut possem verbis petulantius uti,

Non semel ebrietas est simulata mihi.

Prodita sunt, memini, tunica tua pectora laxa

250Atque oculis aditum nuda dedere meis –

Pectora vel puris nivibus vel lacte tuamve

Complexo matrem candidiora Iove.

Dum stupeo visis – nam pocula forte tenebam –

Tortilis a digitis excidit ansa meis.

255Oscula si natae dederas, ego protinus illa

Hermiones tenero laetus ab ore tuli.

Et modo cantabam veteres resupinus amores,

Et modo per nutum signa tegenda dabam.

Et comitum primas, Clymenen Aethramque, tuarum

260Ausus sum blandis nuper adire sonis,

Quae mihi non aliud, quam formidare, locutae

Orantis medias deseruere preces.

Di facerent, pretium magni certaminis esses,

Teque suo posset victor habere toro! –

265Ut tulit Hippomenes Schoeneida praemia cursus,

Venit ut in Phrygios Hippodamia sinus,

Ut ferus Alcides Acheloia cornua fregit,

Dum petit amplexus, Deianira, tuos.

Nostra per has leges audacia fortiter isset,

270Teque mei scires esse laboris opus.

Nunc mihi nil superest nisi te, formosa, precari,

Amplectique tuos, si patiare, pedes.

O decus, o praesens geminorum gloria fratrum,

O Iove digna viro, ni Iove nata fores,

275Aut ego Sigeos repetam te coniuge portus,

Aut hic Taenaria contegar exul humo!

Non mea sunt summa leviter destricta sagitta

Pectora; descendit vulnus ad ossa meum!

Hoc mihi – nam repeto – fore, ut a caeleste sagitta

280Figar, erat verax vaticinata soror.

Parce datum fatis, Helene, contemnere amorem –

Sic habeas faciles in tua vota deos!

Multa quidem subeunt; sed coram ut plura loquamur,

Excipe me lecto nocte silente tuo.

285An pudet et metuis Venerem temerare maritam

Castaque legitimi fallere iura tori?

A, nimium simplex Helene, ne rustica dicam,

Hanc faciem culpa posse carere putas?

Aut faciem mutes aut sis non dura, necesse est;

290Lis est cum forma magna pudicitiae.

Iuppiter his gaudet, gaudet Venus aurea furtis;

Haec tibi nempe patrem furta dedere Iovem.

Vix fieri, si sunt vires in semine morum,

Et Iovis et Ledae filia casta potest.

295Casta tamen tum sis, cum te mea Troia tenebit,

Et tua sim, quaeso, crimina solus ego.

Nunc ea peccemus quae corriget hora iugalis,

Si modo promisit non mihi vana Venus!

Ipse tibi hoc suadet rebus, non voce, maritus,

300Neve sui furtis hospitis obstet, abest.

Non habuit tempus, quo Cresia regna videret,

Aptius – o mira calliditate virum!

»Res, et ut Idaei mando tibi,« dixit iturus,

»Curam pro nobis hospitis, uxor, agas.«

305Neclegis absentis, testor, mandata mariti!

Cura tibi non est hospitis ulla tui.

Huncine tu speras, hominem sine pectore, dotes

Posse satis formae, Tyndari, nosse tuae?

Falleris – ignorat; nec, si bona magna putaret,

310Quae tenet, externo crederet illa viro.

Ut te nec mea vox nec te meus incitet ardor,

Cogimur ipsius commoditate frui –

Aut erimus stulti, sic ut superemus et ipsum,

Si tam securum tempus abibit iners.

315Paene suis ad te manibus deducit amantem;

Utere mandantis simplicitate viri!

Sola iaces viduo tam longa nocte cubili;

In viduo iaceo solus et ipse toro.

Te mihi meque tibi communia gaudia iungant;

320Candidior medio nox erit illa die.

Tunc ego iurabo quaevis tibi numina meque

Adstringam verbis in sacra vestra meis;

Tunc ego, si non est fallax fiducia nostri,

Efficiam praesens, ut mea regna petas.

325Si pudet et metuis ne me videare secuta,

Ipse reus sine te criminis huius ero;

Nam sequar Aegidae factum fratrumque tuorum.

Exemplo tangi non propiore potes.

Te rapuit Theseus, geminas Leucippidas illi;

330Quartus in exemplis adnumerabor ego.

Troica classis adest armis instructa virisque;

Iam facient celeres remus et aura vias.

Ibis Dardanias ingens regina per urbes,

Teque novam credet vulgus adesse deam,

335Quaque feres gressus, adolebunt cinnama flammae,

Caesaque sanguineam victima planget humum.

Dona pater fratresque et cum genetrice sorores

Iliadesque omnes totaque Troia dabit.

Ei mihi! pars a me vix dicitur ulla futuri.

340Plura feres, quam quae littera nostra refert.

Nec tu rapta time, ne nos fera bella sequantur,

Concitet et vires Graecia magna suas.

Tot prius abductis ecqua est repetita per arma?

Crede mihi, vanos res habet ista metus.

345Nomine ceperunt Aquilonis Erechthida Thraces,

Et tuta a bello Bistonis ora fuit;

Phasida puppe nova vexit Pagasaeus Iason,

Laesa neque est Colcha Thessala terra manu.

Te quoque qui rapuit, rapuit Minoida Theseus;

350Nulla tamen Minos Cretas ad arma vocat.

Terror in his ipso maior solet esse periclo,

Quaeque timere licet, pertimuisse pudet.

Finge tamen, si vis, ingens consurgere bellum –

Et mihi sunt vires, et mea tela nocent.

355Nec minor est Asiae quam vestrae copia terrae;

Illa viris dives, dives abundat equis.

Nec plus Atrides animi Menelaus habebit

Quam Paris aut armis anteferendus erit.

Paene puer caesis abducta armenta recepi,

360Hostibus et causam nominis inde tuli;

Paene puer iuvenes vario certamine vici,

In quibus Ilioneus Deiphobusque fuit;

Neve putes, non me nisi comminus esse timendum,

Figitur in iusso nostra sagitta loco.

365Num potes haec illi primae dare facta iuventae?

Instruere Atriden num potes arte mea?

Omnia si dederis, numquid dabis Hectora fratrem?

Unus is innumeri militis instar erit!

Quid valeam nescis, et te mea robora fallunt;

370Ignoras, cui sis nupta futura viro.

Aut igitur nullo belli repetere tumultu,

Aut cedent Marti Dorica castra meo.

Nec tamen indigner pro tanta sumere ferrum

Coniuge. certamen praemia magna movent.

375Tu quoque, si de te totus contenderit orbis,

Nomen ab aeterna posteritate feres

Spe modo non timida dis hinc egressa secundis;

Exige cum plena munera pacta fide.