525–568 Ov. ars 1

525Ecce, suum vatem Liber vocat; hic quoque amantes

Adiuvat, et flammae, qua calet ipse, favet.

Cnosis in ignotis amens errabat harenis,

Qua brevis aequoreis Dia feritur aquis.

Utque erat e somno tunica velata recincta,

530Nuda pedem, croceas inreligata comas,

Thesea crudelem surdas clamabat ad undas,

Indigno teneras imbre rigante genas.

Clamabat, flebatque simul, sed utrumque decebat;

Non facta est lacrimis turpior illa suis.

535Iamque iterum tundens mollissima pectora palmis

»Perfidus ille abiit; quid mihi fiet?« ait.

»Quid mihi fiet?« ait: sonuerunt cymbala toto

Litore, et adtonita tympana pulsa manu.

Excidit illa metu, rupitque novissima verba;

540Nullus in exanimi corpore sanguis erat.

Ecce Mimallonides sparsis in terga capillis:

Ecce leves satyri, praevia turba dei:

Ebrius, ecce, senex pando Silenus asello

Vix sedet, et pressas continet ante iubas.

545Dum sequitur Bacchas, Bacchae fugiuntque petuntque

Quadrupedem ferula dum malus urget eques,

In caput aurito cecidit delapsus asello:

Clamarunt satyri »surge age, surge, pater.«

Iam deus in curru, quem summum texerat uvis,

550Tigribus adiunctis aurea lora dabat:

Et color et Theseus et vox abiere puellae:

Terque fugam petiit, terque retenta metu est.

Horruit, ut graciles, agitat quas ventus, aristae,

Ut levis in madida canna palude tremit.

555Cui deus »en, adsum tibi cura fidelior« inquit:

»Pone metum: Bacchi, Cnosias, uxor eris.

Munus habe caelum; caelo spectabere sidus;

Saepe reges dubiam Cressa Corona ratem.«

Dixit, et e curru, ne tigres illa timeret,

560Desilit; inposito cessit harena pede:

Implicitamque sinu (neque enim pugnare valebat)

Abstulit; in facili est omnia posse deo.

Pars »Hymenaee« canunt, pars clamant »Euhion, euhoe!«

Sic coeunt sacro nupta deusque toro.

565Ergo ubi contigerint positi tibi munera Bacchi,

Atque erit in socii femina parte tori,

Nycteliumque patrem nocturnaque sacra precare,

Ne iubeant capiti vina nocere tuo.