535–560 Ov. ars 2

535Quid moror in parvis? Animus maioribus instat;

Magna canam: toto pectore, vulgus, ades.

Ardua molimur, sed nulla, nisi ardua, virtus:

Difficilis nostra poscitur arte labor.

Rivalem patienter habe, victoria tecum

540Stabit: eris magni victor in arce Iovis.

Haec tibi non hominem, sed quercus crede Pelasgas

Dicere: nil istis ars mea maius habet.

Innuet illa, feras; scribet, ne tange tabellas:

Unde volet, veniat; quoque libebit, eat.

545Hoc in legitima praestant uxore mariti,

Cum, tener, ad partes tu quoque, somne, venis.

Hac ego, confiteor, non sum perfectus in arte;

Quid faciam? monitis sum minor ipse meis.

Mene palam nostrae det quisquam signa puellae,

550Et patiar, nec me quo libet ira ferat?

Oscula vir dederat, memini, suus: oscula questus

Sum data; barbaria noster abundat amor.

Non semel hoc vitium nocuit mihi: doctior ille,

Quo veniunt alii conciliante viri.

555Sed melius nescisse fuit: sine furta tegantur,

Ne fugiat ficto fassus ab ore pudor.

Quo magis, o iuvenes, deprendere parcite vestras:

Peccent, peccantes verba dedisse putent.

Crescit amor prensis; ubi par fortuna duorum est,

560In causa damni perstat uterque sui.