9 Ov. am. 1, 9

Militat omnis amans, et habet sua castra Cupido;

Attice, crede mihi, militat omnis amans.

Quae bello est habilis, Veneri quoque convenit aetas.

Turpe senex miles, turpe senilis amor.

5Quos petiere duces animos in milite forti,

Hos petit in socio bella puella viro.

Pervigilant ambo; terra requiescit uterque –

Ille fores dominae servat, at ille ducis.

Militis officium longa est via; mitte puellam,

10Strenuus exempto fine sequetur amans.

Ibit in adversos montes duplicataque nimbo

Flumina, congestas exteret ille nives,

Nec freta pressurus tumidos causabitur Euros

Aptaque verrendis sidera quaeret aquis.

15Quis nisi vel miles vel amans et frigora noctis

Et denso mixtas perferet imbre nives?

Mittitur infestos alter speculator in hostes;

In rivale oculos alter, ut hoste, tenet.

Ille graves urbes, hic durae limen amicae

20Obsidet; hic portas frangit, at ille fores.

Saepe soporatos invadere profuit hostes

Caedere et armata vulgus inerme manu.

Sic fera Threicii ceciderunt agmina Rhesi,

Et dominum capti deseruistis equi.

25Nempe maritorum somnis utuntur amantes,

Et sua sopitis hostibus arma movent.

Custodum transire manus vigilumque catervas

Militis et miseri semper amantis opus.

Mars dubius nec certa Venus; victique resurgunt,

30Quosque neges umquam posse iacere, cadunt.

Ergo desidiam quicumque vocabat amorem,

Desinat. ingenii est experientis amor.

Ardet in abducta Briseide magnus Achilles –

Dum licet, Argeas frangite, Troes, opes!

35Hector ab Andromaches conplexibus ibat ad arma,

Et, galeam capiti quae daret, uxor erat.

Summa ducum, Atrides, visa Priameide fertur

Maenadis effusis obstipuisse comis.

Mars quoque deprensus fabrilia vincula sensit;

40Notior in caelo fabula nulla fuit.

Ipse ego segnis eram discinctaque in otia natus;

Mollierant animos lectus et umbra meos.

Inpulit ignavum formosae cura puellae

Iussit et in castris aera merere suis.

45Inde vides agilem nocturnaque bella gerentem.

Qui nolet fieri desidiosus, amet!