85 Mart. 6, 85

Editur en sextus sine te mihi, Rufe Camoni,

nec te lectorem sperat, amice, liber:

impia Cappadocum tellus et numine laevo

visa tibi cineres reddit et ossa patri.

Funde tuo lacrimas orbata Bononia Rufo,5

et resonet tota planctus in Aemilia:

heu qualis pietas, heu quam brevis occidit aetas!

viderat Alphei praemia quinta modo.

Pectore tu memori nostros evolvere lusus,

tu solitus totos, Rufe, tenere iocos,10

accipe cum fletu maesti breve carmen amici

atque haec absentis tura fuisse puta.