20 Lact. inst. 7, 20
1Post haec aperientur inferi et surgent mortui, de quibus iudicium magnum idem ipse rex ac deus faciet cui summus pater et iudicandi et regnandi dabit maximam potestatem. de quo iudicio et regno aput Erythraeam Sibyllam sic invenitur:
2ὁππότε δὴ καὶ τοῦτο λάβῃ τέλος αἴσιμον ἦμαρ,
εἰς δὲ βροτοὺς ἥξει κρίσις ἀθανάτοιο θεοῖο,
ἥξει ἑπ᾽ ἀνθρώπους μεγάλη κρίσις ἡδὲ καὶ ἀρχή. EPITOME 3 s.] c. 67, 3. AUCTORES 2] III 618. § 1. 5 s.] cf. Apocal. 20, 4 s. 7 ss.] III 741 s. EXPILATOBES 2] Sedulius (cf. Montefalconium ibid.). BHSPj 1 spondit P 2 GPTA S XGIPOIIQIHTA P, GXIPQN nO- INTA Sedulius 6GQN (sed N add. In) BP Sedulius, eefl (i. c. 0GQN ut vid.) S; θεῶ̩
3deinde aput aliam:
ταρτάρεον δὲ χάος δείξει τότε γαῖα χανοῦσα
ἥξουσιν δὲ ἐπὶ βῆμα θεοῦ βασιλῆος ἄπαντες.
4et alio loco apud eandem:
οὐρανὸν εἱλίξω, γαίης κευθμῶνας ἀνοίξω,
και τότ᾽ ἀναστήσω νεκροὺς μοῖραν ἀναλύσας
καὶ θανάτου κέντρον. καὶ ὕστερον εἰς κρίσιν ἄξω,
κρίνων εὐσεβέων καὶ δυσσεβέων βίον ἀνδρῶν. AUCTORES 2 s.] VIII 241 s. 5 ss.] VIII 413 ss. BHSPj 1 aliam] aliam sibyllam B 2 TAPTAPOЄN B, quod si non a Sibyllist.a, at fortasse a Lactantio tamen scriptum recepi propter adsensum loci Constantini ad sanet. coet. c. 18, 4 (cf. supra ad pag. 646, 14 δίψωσιν), TAPTAPCON SP, ταρτάρεον codd. Sibyll. 61] T (f) A€ (T ante forameti minus certum) S, om. codd. Constantini ALE€I S, AGIZC P; ο̄
5nec tamen universi tunc a deo iudicabuntur, sed ii tantum qui sunt in dei religione versati. nam qui deum non adgnoverunt, quoniam sententia de his in absolutionem ferri non potest, iam iudicati damnatique sunt, sanctis litteris contestantibus non resurrecturos esse inpios in iudicium. 6iudicabuntur ergo qui deum scierunt et facinora eorum id est mala opera cum bonis conlata ponderabuntur, ut si plura et gravi(or)a fuerint bona iustaque, dentur ad vitam beatam, si autem mala superaverint, condemnentur ad poenam. 7hic fortasse dixerit quispiam: 'si est inmortalis anima, quomodo patibilis inducitur ac poenae sentiens? si enim ob merita punietur, sentiet utique dolorem atque ita etiam mortem: si morti non est obnoxia, ne dolori quidem: patibilis igitur non est.' huic quaestioni sive argumento a Stoicis ita occurritur: 8animas quidem hominum permanere nec interventu mortis in nihilum resolvi, sed eorum qui iusti fuerint puras et inpatibiles et beatas ad sedem caelestem, unde illis origo sit, remeare vel in campos quosdam fortunatos rapi, ubi fruantur miris voluptatibus, 9impias vero, quoniam se malis cupiditatibus inquinaverint, mediam quandam gerere inter immortalem mortalemque naturam et habere aliquid inbecillitatis ex contagione carnis, AUCTORES 5] Ps. 1, 5 (LXX) Sti TOJTO oux α̕
quin et supremo cum lumine vita reliquit,
non tamen omne malum miseris nec funditus omnes
corporeae excedunt pestes, penitusque necesse est
multa diu concreta modis inolescere miris.
ergo exercentur poenis veterumque malorum
supplicia expendunt.
11haec propemodum vera sunt. anima enim cum divortium fecit a corpore, est, ut ait idem poeta,
par levibus ventis volucrique simillima somno,
quia spiritus est et ipsa tenuitate inconprehensibilis, sed nobis, qui sumus corporales, deo autem, cui subiacet posse omnia, conprehensibilis.