4 Lact. inst. 2, 4
1Quid igitur maiestatis possunt habere simulacra, quae fuerunt in homunculi potestate vel ut aliud fierent vel ut omnino ne fierent? idcirco aput Horatium Priapus ita loquitur:
olim truncus eram ficulnus, inutile lignum
cum faber incertus scamnum faceretne Priapum, EPITOME 22-24] c. 20, 6. AUCTORES 16] de vat. dcor. I 32, 91. 7 ss.] S:tt. I 8, 1 -ss. BRSHPV] 2 aci*re V 4 sciuet J<' 5 iis «. l. M is P2 ucra (~er.) V 6 ut] ut aut P 7 incident V 8 id om. PV1 figuram H 10 humanae B2 progredi JEf 11 sustuleruut] sustinerunt sic jK', s. l. fals<M esse sciveruttt R2 14 itaque H, it<t oMt. V sapientiae tH mg. P2 15 vequKTuat R1SP, neverunt H 16 discerent R2 17 vorK (~ erj B possim codd. CtC. conuicerẽ
maluit esse deum. deus inde ego, furum aviumque
maxima formido.
2quis non sit hoc tanto custode securus? fures enim tam stulti sunt, ut Priapi tentiginem timeant, cum aves ipsae, quas terrore falcis aut inguinis abigi existimant, simulacris fabre factis id est hominum plane similibus insidant nidificent inquinent. 3sed Flaccus ut satirici carminis scriptor derisit hominum vanitatem, verum u qui faciunt, seriam rem facere se opinantur. 4demque poeta maximus, homo in ceteris prudens, in hoc solo non poetice, sed aniliter desipit, cum in illis emendatissimis libris etiam fieri hoc iubet:
et custos furum atque avium cum falce saligna
Hellespontiaci servet tutela Priapi.
5adorant ergo mortalia aut a mortalibus facta: frangi enim cremari perire possunt. nam et tectis vetustate labentibus saepe comminui solent et consumpta incendio dilabuntur in cinerem et plerumque, nisi sua illis magnitudo subvenerit aut custodia diligens saepserit, in praedam furibus cedunt. 6quae igitur insania est ea timere, pro quibus aut ruinae aut ignes aut furta timeantur? quae vanitas ab iis aliquam sperare tutelam, quae tueri semet ipsa non possunt? quae perversitas ad eorum praesidia decurrere, quae ipsa cum violantur inulta sunt, nisi EPITOME 14-109, 5] c. 20, 5-7. AUCTORES 12 s.] Verg. Georg. IV 110 s. 20 – 109, 1] cf. Cypriaa. ad Demetr. c. 14. BRSHPV] 1 deus ow. H ego P2 fu**rum (tu er.) F avium quae BarRac 2 maxime Rt 3 quid S secuturus (exp. Mt. 2) P 4 tcntigenem S ipsae] apse V 5 abici R, avigi H, abigi''/ ex a,bigm V existimat P 6 hominem V insidant (i. e. -deant) S, Linsidant) V* nidificant Bac inquinant B', corr. B3 7 satyrici BRV, satorici H hominem V 8 verum] utrum Bl, corr. B3, OM. P ii edd., hii BRP, hi SHY qui faciunt] hominum R 10 a.uimaliter B desipiit V iu OM. B 12 fu**rum (tu er.) V falces ligna H 13 helespontiaci B tutele S priapi ras. ex priaput «< Mtd. P 14 ut B<S*H, taut V2 a V2 15 testis H 16 labuntur BP 17 aut om. R custidia JX' 18 c*edunt (a er.) B 19 ignis P 20 vanitas] peruersitas S iis R1, his BR2SHV, hiis P sperare tutelam aliquam P 21 semet ipsa] similitudo V a colentibus vindicentur? ubi ergo veritas est? 7ubi nulla vis adhiberi potest religioni, ubi nihil quod violari possit apparet, ubi sacrilegium fieri non potest. quidquid autem oculis manibusque subiectum est, id vero quia fragile est, ab omni ratione immortalitatis alienum est. 8frustra igitur homines auro ebore gemmis deos excolunt et exornant, quasi vero ex his rebus ullam possint capere voluptatem. 9qui usus est pretiosorum munerum nihil sentientibus? an ille qui mortuis? pari enim ratione defunctorum corpora odoribus ac vestibus pretiosis inlita. et convoluta humi condunt qua deos honorant, qui neque cum fierent sentiebant neque cum coluntur sciunt; nec enim sensum consecratione sumpserunt. 10non placebat Persio quod aurea vasa templis inferantur, supervacuum putanti esse inter religiones quod non sanctitatis, sed avaritiae sit instrumentum. 11illa enim satius est deo, quem recte colas, inferre pro munere
compositum ius fasque animo sanctosque recessus
mentis et incoctum generoso pectus honesto.
egregie sapienterque sensit. 12verum illut ridicule subdidit, hoc esse aurum in templis, quod sint Veneri donatae a virgine pupae; quas ille ob minutiem fortasse contemserit. 13non videbat enim simulacra ipsa et effigies deorum Polycleti et EPITOME 5-12] c. 20, 7. AUCTORES 17 s.] II 73 s. 20 s.] 11 69 8. B(G)RSHPV] 1 ibi (ante ergo) ras. ex ubi R 2 vis] navis F adhibere Bac 3 uM (corr. w. 2) J! 5 deos ante homines B 6 tCjbore P gemmis] egetemmis J!', et gemmis corr. R2 7 capere possint P qui=B, quis SP edd. usus B' 8 praetiosior* j (!! ? er.) B illi B1, corr. B3 9 ac vestibus otK. V 10 inlita et] inlitant B2 quS (~er.) <S', quia r 12 sensu H sumserunt B' (p 8. l. ct(M. B3) R 13 supervacua SH putant J! 14 o <S)[a]nctitatis incipit codtCM C pag. 17 (11), cuius m verss. 1 – 12 pleraque legebantur 15 siwt R2 instrumenta R illa] tum illa B 16 pro munere OMt. P 17 composita B, conposit[ae] C, compositos P animos BP, (a>[n]imos C recesus J!, recessos (b ex u ? m.2?) P 18 incoctum] m coetu B, [in]co[etu] 0 generosum JB<? pectu S honestum (y 19 sapientfque <S illut om. P 21 minutias B, minut[insj G, minutitiem FF 22 et] [M] G polycliti (pr. i ex e) B3, policliti S, polucliti H Euphranoris et Phidiae manu ex auro atque ebore perfectas nihil aliut esse quam grandes pupas non a virginibus, quarum lusibus venia dari potest, sed a barbatis hominibus consecra.tas. 14merito igitur etiam Renum stultitiam Seneca deridet. non inquit bis pueri sumus ut vulgo dicitur, sed semper: verum hoc interest, quod maiora nos ludimus. 15ergo his ludicris et ornatis et grandibus pupis unguenta et tura et odores inferunt, his opimas et pingues hostias immolant, quibus est quidem os, sed carens officio dentium, his peplos et indumenta pretiosa, quibus usus velaminis nullus est, his aurum et argentum consecrant, quae tam non habent qui accipiunt quam qui illa dona-runt. 16nec inmerito Dionysius Siciliae tyrannus post victoriam Graecia potitus deos tales contempsit spoliavit inlusit, siquidem sacrilegia sua iocularibus etiam dictis prosequebatur. 17nam cum Iovi Olympio aureum amiculum detraxisset, laneum iussit inponi dicens aestate grave esse aureum, hieme frigidum, laneum vero utrique tempori aptum. 18idem auream barbam detrahens Aesculapio incongruens et inicum esse ait, cum Apollo pater eius inberbis adhuc esset ac levis, priorem filium quam patrem barbatum videri. 19item pateras et exuvias et parva quaedam sigilla, quae simulacrorum protentis manibus tenebantur, detrahebat EPITOME 8-11] c. 20, 7. 12-112, 6] c. 20, 8. AUCTORES 5] frg. 121. § 16-20] Cic. de nat. deor. III 34,83s. (ad Lact. § 20 cf. Cic. § 84: potestatem – filio tradidit) et V&Ier. Maxim. I 1 cxt. 3 (ad Lact. § 16 cf. Val. M.: iocosis dictis prosequi). B(G)RSHPV] 1 fidiei P ebur sic S 6 ver.Gj Fx 7 ornatibus J?, screna-tis P gradibus F punis P2, puppis F ungenta H 8 his] et P opimes R 9 *os (m er.) B, hos S carens V2 10 peplon B pretiosa] pr*etiosa (a er.) consecrant B usus otM. H 11 consecrant] conferunt B quae tam] quod tam 'in' (N. l. w. 3) tUjSum (u in ras. tM. 3) B tam (t. e. tamen) F 13 victoria P 14 io**cularibus B 15 o Batur nam cum incipit codicis C pag. 18 (12) paene tota lecta olimpio C, olympo R 16**amiculum B detraxisset P2 grMPsF 17 aureum R, aurum BGSHP, in ro.t. V2 tpmpori] pt tempori H 18 item BG, idem (supra d eras. t ?) P esculapio C 19 et otM. H inicum R, inimicum BarGSH, iniquum Pr eiust (&Ep. w. 2) P inbarbis G, inverbis SP 20 levis (u in ras. ex Q ? m. 3) B, lenis GRS 21 exubias GH, exsuuias R et accipere se illa, non auferre dicebat: perquam enim stultum esse et ingratum nolle accipere ab iis ultro porrigentibus, a quibus bona sibi homines precarentur. 20haec ille fecit inpune, quia rex et victor fuit, quin etiam secuta est eum solita felicitas: vixit enim usque ad senectutem regnumque per manus filio tradidit. in eo igitur, quia homines sacrilegia vindicare non poterant, oportuit deos ipsos sui vindices esse. 21at si humilis quid tale commiserit, huic praesto sunt flagella ignes eculei cruces et quidquid excogitare iratis ac furentibus licet. sed cum puniunt deprehensos in sacrilegio, ipsi (! 22e deorum suorum potestate diffidunt. cur enim non ipsis potissimum relinquant ulciscendi sui locum, si eos posse aliquid arbitra-ntur? 23quin etiam putant illorum numine accidisse, ut praedones rerum sacrarum conprehensi tenerentur, et saeviunt non tam ira quam metu, ne si deorum iniuriam non vindicaverint, in ipsos expetant poenae: incredibili scilicet vanitate, qui nocituros sibi deos putent ob aliena scelera, qui ipsis a quibus viola.ti spolia-tique sunt per se ipsos nihil nocere potuerunt. at enim saepe ipsi quoque in sacrilegos vindicaverunt. 24potest id vel casu accidisse, quod aliquando, non semper, sed tamen paulo post quomodo id acciderit ostendam. 25nunc interim quaero cur illi tot ac tanta sacrilegia in Dionysio non vindicaverint, qui non furtim, sed palam ludibrio deos habuit. cur 21 paulo post] c. 7, 7. 14 ss. B(G)RSHPV] 1 illa S 2 esset 'et' sic B iis scr, his B1GRSHV, dis corr. B3, hiis (exp. M. 2) P ultra H 4 qui S fuit OMt. P qui S eum] cum S 5 mana se C, manum R 6 filiorum (exp. Mt. 2) P homines quia P 7 at V, corr. R2, in ras. corr. P2, ac BR1SH, [ac] G, ad P' 8 humiles jB', corr. B3 quid] qui C, quispiam quid RS; ott quis ? conmiserit (n ea' m) B3 9 aculei Bar 10 in sacrilegio deprehensos BG 11 difidunt C enim] etiam H 12 relincunt B1, relinqunt B2V1 (s. l. corr. V21), relinquunt C 13 qui P 14 sacrLajrum B2 in sacrarũ