17 Quanta cum animi aequitate toleraverit Socrates uxoris ingenium intractabile; atque inibi, quid M. Varro in quadam satura de officio mariti scripserit. Gell. 1, 17

1Xanthippe, Socratis philosophi uxor, morosa admodum fuisse fertur et iurgiosa, irarumque et molestiarum muliebrium per diem perque noctem scatebat.

2Has eius intemperies in maritum Alcibiades demiratus, interrogavit Socraten quaenam ratio esset cur mulierem tam acerbam domo non exigeret.

3„Quoniam,“ inquit Socrates, „cum illam domi talem perpetior, insuesco et exerceor, ut ceterorum quoque foris petulantiam et iniuriam facilius feram.“

4Secundum hanc sententiam quoque Varro in Satura Menippea, quam De Officio Mariti inscripsit:inscripsit, Vahlen; scripsit, MSS. „Vitium,“ inquit, „uxoris aut tollendum aut ferendum est. Qui tollit vitium, uxorem commodiorem praestat, qui fert, sese meliorem facit.“

5Haec verba Varronis „tollere“ et „ferre“ lepide quidem composita sunt, sed „tollere“ apparet dictum pro „corrigere.“

6Id etiam apparet, eiusmodi vitium uxoris, si corrigi non possit, ferendum esse Varronem censuisse, quod ferri scilicet a viro honeste potest; vitia enim flagitiis leviora sunt.