Liber II Cic. ac. 1 frag. liber II
…
atqui si id crederemus, non egeremusnon eg. om. L perpendiculis non Non. p. 162 s. (perpendiculi et normae) normis non regulis.
…
quid lunae quae liniamenta sintsint Iun. sunt codd. del. Iun. potesne dicere ne, cuius et nascentis et inseniscentiset ins. om. L et sen-lun. alias hebetiora alias acutiora videntur cornua. Non. p. 121 s. (hebes)
…
quid tam planum videtur quam mare; e quo etiame quo etiam om. CADA; ab aequo Quich. aequor Non. p. 65 (aequor) illud poetae vocant
…
in aqua remum integrum quasi fractum videmus Serv. ecl. 2, 27 nulla – – res ita decipit quem ad modum imago; nam et in speculo contraria ostendit universa, et in ... videmus, quod etiam Cicero in Tusculanis plenius docet. cf. index v. remus
…
quid mare nonne caeruleum? at eius at eius] adius L¹ unda cum est pulsa remis, purpurascit, Non. p. 162 (purpurascit) et quidem aquae tinctum quodam modoaqui etinctum quod ad modo L¹ et infectuminf. esse colorem uidemus Pl. Non. p. 395 (siccum)
…
alius adultis, alius alius pueris Muell. alius ad. B alios ad. cett. valentibusvalentibus Quich. lent- codd. alius aegris,aegris B eugris cett. alius siccis alius vinulentis
…
Si quando enim nos demersimus ut qui urinantur, Non. p. 474 (urinantur) aut nihil superum aut obscure admodum cernimus
…
quibus etiam alabaster Non. p. 545 (alabaster) plenus unguenti putre esseputre esse LAABA putrer (-ret Paris. 7666) esse CA putere Pius putris esse Gerlach puter esse Ha. videtur
…
nihil ab homnine percipi posse, nihilque reianzere sapienti nisi diligentissimam inquisitionem veritatis propterea quia si incertis rebus esset assensus etiam si fortasse verae forent liberari errore non posset, quae maxima est culpa sapientis. Aug. c. Acad. 1, 3, 7 (Licentius) placuit – – ciceroni nostro beatum esse qui veritatem investigat etiam si ad eius inventionem non valeat pervenire. – – quis ignorat eum affirmasse vehementer nihil eqs.
…
quaequi cum G quicum Ha. cum similitudine veriveri Linds. verbi codd. concinere Non. p. 43 (concinnare sic); lib. II L. lib. I BA concinere GH² -cinnere L -cinnare H¹ maximemaxime F³BA om. L sibi videretur
…
probabile vel veri simile ..., quod nos ad agendum sine adsensione potest invitare; sine adsensione autem dico ut id quod agimus non opinemur verum esse aut nos id scire arbitremur, agamus tamen.... talia mihi videntur omnia quae probabilia vel veri similia putavi nominanda; quae tu si alio nomine vis vocare, nihil repugno; satis enim mihi est te iam bene accepisse quid dicam, id est quibus rebus haec nomina imponam; non enim vocabulorum opificem sed rerum inquisitorem decet esse sapientem. Aug. c. Acad. 2, 11, 26 (Aug. ipse) probabile vel v. s. Academici vocant quod ... agamus tamen. – – „talia“ inquit Academicus „mihi videntur ... sapientem.“ – – quid putatis inquam Ciceronem, cuius haec verba sunt, inopem fuisse Latinae linguae, ut minus apta rebus quas sentiebat nomina imponeret? ibid. 10, 24 (Alypius) videamus quaeso prius ne per hanc quaestionem – – in verbi controversiam decidamus, quod te ipso insinuante et (ex edd.) auctoritate illa Tulliana turpissimum esse saepe confessi sumus. cf. ibid. 7, 16. 11, 25
…
frangere avaritiam, scelera ponere,poni L¹ -ire L² poenire Guy. vitam suam exponere Non. p. 104 (exponere) ad imitandummitandum L¹ iuventuti
…
qui enim serius honores adamaverunt, vix admittuntur Non. p. 69 (adamare) ad eos nec satis commendati multitudini possunt esse.
…
Academico sapienti ab omnibus ceterarum sectarim qui sibi sapientes videntur secundas partes dari, cum primas sibi quemque vindicare necesse sit; ex quo posse probabiliter confici eum recte primum esse iudicio suo qui omnium ceterorum iudidio sit secundus. fac enim verbi causa Stoicum adesse sapientem; nam contra eos potissmium Academicorum exarsit ingenium. ergo Zeno vel Chrysippus si interrogeturinterrogetur Cas. -entur Fris. Par. qui sit sapiens, respondebit eum esse quem ipse descripserit; contra Epicurus vel quis alius adversariorum negabit suumque potius peritissimum voluptatum aucupem sapientem esse contended. inde ad iurgium. clamat Zeno et tota illa porticus tumultuatur, hominem natum ad nihil aliud esse quam honestatem, ipsam suo splendore ad se animos ducere nullo prorsus commodo extrinsecus posito et quasi lenocinante mercede, voluptatemque illam Epicuri solis inter se pecoribus esse commune, in quorum societatem et hominem et sapientem trudere nefas esse. contra ille convocata de hortulis in auxilium quasi Liber turba temulentorum quaerentium tamentantum Part. quem incomptis unguibus bacchantes asperoque ore discerpant, voluptatis nomen suavitatem quietem teste populo exaggerans instat acriter ut nisi ea beatus nemo esse posse videatur. in quorum rixam si Academicus incurrerit, utrosque audiet trahentes se ad suas partes, sed si in illos aut in istos concesserit, ab eis quos deseret insanus imperitus temerariusque clamabitur. itaque cum et hac et illac aurem diligenter admoverit, interrogatus quid ei videatur dubitare se dicet. roga nunc Stoicum qui sit melior. Epicurusne qui delirare illum clamat, an Academicus qui sibi adhuc de re tanta deliberandum esse pronuntiat: nemos dubitat Academicum praelatum iri. rursus te ad illum converte et quaere quem magis amet, Zenonem a quo bestia vocatur, an Arcesilan a quo audit „tu fortasse verum diois sed requiram diligentius“: nonne apertum est totam illam porticum insanam, Academicos autem prae illis modestos cautosque homines videri Epicuro? aug. c. Acad. 3, 7, 15 (Aug. ipse) est in libris Ciceronis quos in huius causae patrocinium scripsit locus quidam, ut mihi videtur mira urbantate conditus, ut non nullis autem etiam firmitate roboratus. difficile est prorsus ut quem quam non moveat quod ibi dictum est, Academico ...... Epicuro? ita peraeque prope de omnibus sectyis copiosissime Cicero iucundissimum legentibus quasi spectaculum praebet, velut ostendens nullum illorum esse qui non, cum sibi primas partes dederit, quod necesse est, secundas ei dicat dare quem non repugnare sed dubitare conspexerit. in quo ego nihil adversabor nec eis ullam auferam gloriam. videatur sane quibus libet cicero hic non iocatus, sed inania et ventosa quaedam, quod ab ipsorum Graeculorum levitate abhorreret, sequi et colligere voluisse. in ipsis verbis multa sunt non Tulliana. libro II adscripsit Reid
…
(Academicis) morem fuisse occultandisententiam suam, nec eam cuiquam nisi qui secum ad senectutem usque vixissent aperire consuesse. Aug. c. Acad. 3, 20, 43 quisquis autem putat hoc sensisse Academicos (non posse ab homine inveniri veritatem), ipsum Ciceronem audiat. ait enim illis morem ... consuesse. libro II adscripsit Reid, III Krische 186 (60)