4 Cic. ac. 1 13–18

13Tum ille: „Istuc quidem considerabo, nec vero sine te. sed de te ipso quid est“ inquit „quod audio?“

„Quanam“ inquam „de re?“

Va. „Relictam a te veterem Academiam“Academiam Bentl. iam ΓΔ inquit, „tractari autem novam.“

„Quid ergo“ inquam „Antiocho id magis licuerit nostro familiari, remigrare in domum veterem e nova, quam nobis in novam e vetere? certe enim recentissima quaeque sunt correcta et emendata maxime. quamquam Antiochi magister Philo,pholo Γ magnus vir ut tu existimasestimas vel ex(s)t- Γ ipse, †negaretnegat Dav. negare solet Pl. in libris, quod coram etiam ex ipso audiebamus, duas Academias esse, erroremque eorum qui ita putarent coarguit.“

Va. „Est“ inquit „ut dicis; sed ignorare te non arbitror quae contra Philonis Antiochus scripserit.“scripsit γφ 14Cic. „Immo vero et istaista ς -am ΓΔ et totam veterem Academiam, a qua absum tamabsum tam χ -iam γ ² absuntam ν absumptam πμν ¹ ass- ωγ ¹ φ diu, renovari a te nisi molestum est velim“, et simul „adsidamus“ inquam „si videtur.“

Va. „Sane istucistud Δν quidem“quid est πχ inquit, „sum enim admodum infirmus. sed videamus idemne Attico placeat fieri a me quod te velle video.“

„Mihi vero“ ille; „quid est enim quod malim quam ex Antiocho iam pridem audita recordari et simul videre satisne ea commode dici possint Latine?“

Quae cum essentessent γς sint ΓΔ sunt ς del. Gul. dicta, in conspectu consedimus omnes. 15Tum Varro ita exorsus est: „Socrates mihi videtur, id quod constat inter omnes, primus a rebus occultis et ab ipsa natura involutis, in quibusomnibus Δ omnes ante eum philosophi occupati fuerunt, avocavisse philosophiam et ad vitam communem adduxisse, ut de virtutibus et de vitiis omninoque dede¹ om. Δ bonis rebus et malis quaereret, caelestia autem vel procul esse a nostra cognitione censeret vel, si maxime cognita essent, nihil tamen ad bene vivendum. 16hic in omnibus fere sermonibus, qui ab is qui illum audierunt perscripti varie copiosequeque om. πχ sunt, ita disputat ut nihil affirmet ipse refellat alios, nihil se scire dicat nisi id ipsum, eoque praestare ceteris,pr. se μ; praestarem π ¹ (ceteris in ras.) quod illi quae nesciant scire se putent,putent Δν -ant Γ ipse se nihil scire id unum sciat, ob eamque rem sese rem Γ arbitrari ab Apolline omnium sapientissimum esse dictum, quod haec esset una hominisomnis Δ. cf. Plato apol. 23 A Lact. ira 1, 6 s. epit. 35, 5 sapientia, non arbitrari sesese γφ scire quod nesciat. quae cum diceret constanter et in ea sententia permaneret, omnis eius oratio tantumtantum Dav. ad Lact. epit. 37 tam ΓΔ tamen vel tum ς in virtute laudanda et in hominibushom. omnibus Δ o. h. ς ad virtutis studium cohortandis consumebatur, ut e Socraticorum libris maximeque Platonis intellegi potest. 17Platonis autem auctoritate, qui varius et multiplex et copiosus fuit, una et consentiens duobus vocabulis philosophiae forma institutaconstituta Γ est Academicorum et Peripateticorum, qui rebus congruentes nominibus differebant. nam cum Speusippum sororis filium Plato philosophiae quasi heredem reliquisset, duoduos π ² π ₁ π ₂ ργ ² φ ^c autem praestantissimopraestatnissimos μν studio atque doctrina, Xenocratem Calchedonium et Aristotelem Stagiritem, qui erant cum Aristotele Peripatetici dicti sunt, quia disputabant inambulantes in Lycio, illi autem, quiaquia ΓΠ qui ων Platonis instituto in Academia, quod est alterum gymnasium, coetus erant et sermones habere soliti, e loci vocabulo nomen habuerunt. sed utrique Platonis ubertate completi certam quandam disciplinae formulam composuerunt et eam quidem plenam ac refertam, illam autem Socraticam dubitanterdubitanter Bai. -tantem Γ -tationem Δ (tionem in ras. π) de omnibus rebus et nulla affirmatione adhibita consuetudinemconsuetudine μν; adh. cons. in. ras. π disserendi reliquerunt. ita facta est,est disserendi Δ (diss. in ras. π) quod minime Socrates probabat, ars quaedam philosophiae et rerum ordo et descriptio disciplinae. 18Quae quidem erat primo duobus ut dixi nominibus una; nihil enim inter Peripateticos et illam veterem Academiam differebat. abundantia quadam ingenii praestabat, ut mihi quidemmihi uid. quidem ΤΔ transposuit μ ^c (q. in ras. π) videtur, Aristoteles, sed idem fons erat utrisque et eadem rerum expetendarum fugiendarumquefugiendarumque om. π partitio.