22 Cic. Tusc. 5, 63

63Quantopere vero amicitias desideraret, quarum infidelitatem extimescebat, declaravit in Pythagoriispythagoris V duobus illis, quorum cum alterum vadem mortisvademortis X corr. G²V³ accepisset, alter,alter ut ς alterum X ut vadem suum liberaret, praesto fuisset ad horamoram V mortis destinatam, „utinam ego“ inquit „tertius vobis amicus adscriberer!“ quam huic erat miserum carere consuetudine amicorum, societate victus, sermone omnino familiari, homini praesertim docto docto] dato V a puero et artibus ingenuisingeniis K erudito, musicorummisicorum X (musicum B) vero perstudioso;perstudiosum (propter poetam) Ω corr.Dav. (qui etiam poetae...tragico...bono) poëtam etiam tragicum post tragicum add. accepimus (ex 429,27)ς non male – quam bonum, nihil ad rem; in hoc cf. Att.14, 20, 3 Atil. fr.1 enim genere nescio quo pacto magis quam in aliis suum cuique pulchrumpulcrum G est; adhuc neminem cognovi poëtam (etet om. K¹ mihi fuit cum Aquinio amicitia), qui sibi non optumus videretur; sic se res habet: te tua, me delectant mea mea] ea K – sed ut ad Dionysiumdyonis.X (in 6 ex dion. K¹) redeamus: omni cultu et victu humano carebat; vivebat cum fugitivis, cum facinerosis, cum barbaris; neminem, qui aut libertatelibertatem K dignus esset aut vellet omnino liber esse, sibi amicum arbitrabatur.arbitrabantur G¹