21 Cic. Tusc. 5, 61–62

61Quamquam hic quidem tyrannus ipse iudicavit, quam esset beatus. nam cumcum add. G² quidam ex eius adsentatoribus, Damocles, commemoraret in sermonesermonem K copias eius, opes, maiestatem dominatus, rerum abundantiam, magnificentiam aedium regiarum negaretque umquam beatiorem quemquam fuisse, „visne igitur“ inquit,inquid G¹V inquit add. R¹ „o Damocle, quoniam te haec vita delectat, ipse eameam Ern. eadem (de tota vita agitur cf. p.433, 4) degustare et fortunam experiri meam?“ cum se ille cupere dixisset, conlocaricoll. KR iussit hominem in aureo lecto stratostato K¹ pulcherrimo textili stragulo, magnificis operibus picto, abacosque compluris ornavit argento auroque caelato. tum ad mensam eximia forma pueros delectos iussit consistere eosqueque om. G¹ nutum illius intuentis diligenter ministrare. 62aderant unguentaungenta V coronae, incendebantur odores, mensae conquisitissimis conquisitissimis] -nquisiti – V^c in r. epulisaepulis GRV extruebantur. fortunatus sibi Damocles videbatur. in hoc medio apparatu fulgentem gladium e lacunari saeta equinalacunariaetaequina G¹ equi Non. aptum demittidimitti KR Non. iussit,fulgentem... 432, 1 iussit Non.235,19 ut impenderet illius beati cervicibus. itaque nec pulchros illos ministratores aspiciebat nec plenum artis argentum nec manum porrigebat in mensam; iam ipsaeipse GKV defluebant coronae; denique exoravit tyrannum, ut abire liceret, quod iam beatus nollet esse. satisne videtur declarasse Dionysiusdyonis.X (in 6 ex dion. K¹) nihil esse ei beatum, cui sempercui miser semper K aliqui terroraliqui terror Bς aliquid error X (aliquis error V^rec) impendeat?impendat V¹ atque eiei add. V¹ ne integrum quidem erat, ut ad iustitiam remigraret,remigaret V¹ civibus libertatem et iura redderet; is enim se adulescens inprovida aetate inretierat erratis eaque commiserat,comiserat G¹R ut salvus esse non posset, si sanus esse coepisset.coepisset ex coepit R¹