10 Cic. Tusc. 5, 28–31

28Atqui his capiuntur imperiti, et propter huius huius] eius V^c? modi sententias istorum hominum est multitudo; acute autemautem add. G² disputantis illud est, non quid quisque dicat, sed quid cuique dicendum sit, videre. velut in ea ipsa sententia, quam in hac disputatione suscepimus, omnis bonos semper beatos volumus esse. quosquos V² quod X dicam bonos, perspicuum est; omnibus enim virtutibus instructos et ornatos tum sapientis, tum viros bonos dicimus. videamus, quiqui ex quid V^c dicendi sint beati. 29equidem eos existimo, quieos We.hos quid G¹ sint in bonis nullo adiuncto malo; neque ulla alia huic verbo, cum beatum dicimus, subiecta notio est nisi secretis malis omnibus cumulata bonorum complexio. hanc assequi virtus, si si] sic V quicquam praeter ipsamipsa GRV¹ (˜ add. ^rec) boni est, est] esse K¹ non potest. aderit enim malorum, si mala illa ducimus,dicimus K¹ turba quaedam: paupertas, ignobilitas, humilitas, solitudo, amissio suorum, graves dolores corporis, perdita valetudo,valitudo X debilitas, caecitas, interitusinterius G¹ patriae, exilium, servitus denique. in his tot et tantis – atque etiam plura possunt accidere – potest esse sapiens; nam haec casus importat, qui in sapientem potest incurrere. at si ea mala sunt, quis potest praestare semper sapientem beatum fore, cum vel in omnibus ishis X sed cf.ea 3 uno tempore esse possit? 30non igitur facile concedo neque Bruto meo neque communibuscommonibus GV magistris nec veteribus illis, Aristoteli Speusippo Xenocrati Polemoni, ut, cum ea quae supra enumeravi in malis numerent, idem dicant semper beatum esse sapientem. quosquos ς quod X cf. 417,16 si titulus hic delectatdilectat X insignis et pulcher, Pythagora Socrate Platone dignissimus, inducant animuminducantanimum G (eras. ĩ vel i) supra animum add. V^c illa, quorum splendore capiuntur, vires valetudinem pulchritudinem divitias honores opes contemnere eaque, quae is contrariacontria G¹R¹ V sint X sed cf. capiuntur sunt, pro nihilo ducere: tum poterunt clarissima voce profiteri se neque fortunae impetu nec multitudinis opinione nec dolore nec paupertate terreri, omniaque sibi in sese esse posita, nec esse quicquam extra suam potestatem, quod ducant in bonis. 31nuncnunc We. nec hunc et haec loqui, quae sunt magni cuiusdam et alti viri, et eadem, quae vulgus, in malis et bonis numerare concedi nullo modo potest. qua gloria commotus Epicurus exoritur; cui etiam, si disdiis V² placet, videtur sempersemper add. G² sapiens beatus. hic dignitate huius sententiae capitur, sed numquam id diceret, si ipse sese om. G se audiret scr. V^c in r. et in mg. audiret. quid est enim quod minus conveniat, quam ut is, qui vel summum vel solum malum dolorem esse dicat, idemidem V^c (m in r.)ς id est GKR censeat „quam hoc suave est!“ tum, cum dolore crucietur, dicturum esse sapientem? non igitur ex singulis vocibus philosophi spectandiexpectandi G¹ Non.L sunt,non...419, 1 spectandi sunt Non. 402, 22 sed ex perpetuitate atque constantia.non...419, 2 constantia H