32 Cic. Tusc. 4, 68–69

68haec laetitia quam turpis sit, satis est diligenter attendentem penitus videre.

Et ut turpes sunt, qui ecferunthaec … 13 effe om. V ¹, add. V^rec in mg., runt se eadem m. in r. se laetitia tum cumhecferunt K haec ferunt G quiefferunt R (i et ef m. rec.) fruuntur Veneriis voluptatibus, sic flagitiosi,quiaesinflammato K¹ inflamato GRV qui eas inflammato animo concupiscunt. totus vero iste, qui volgo appellaturappellantur V¹ amor – necnec ex ne V^c hercule invenio, quo nomine alio possit appellari – , tantae levitatis est, ut nihil videam quod putem conferendum. quem Caecilius fr. 259 „deum qui non summum putet, aut stultum aut rerum esse imperitum“ existumat,existumat ς existumet X

o praeclaram emendatricem vitae poëticam, quae amoremamore X (in K s in fine eras.) 69flagitii et levitatis auctorem in concilio deorum conlocandumconlocari dum G¹ putet! de comoedia loquor, quae, si haec flagitia nonnon ς nos X (cf.p.381, 26) nos non Ro β b. p. 103 probaremus, nulla esset omnino; quid ait ex tragoedia princeps ille Argonautarum?argonautarū V (rū in r. V^c)

quid ergo? hic amor Medeae quanta miseriarum excitavit incendia! atque ea tamen apud alium poëtam patri dicere audet sese ς V³ sed X Trag. inc. 174 „coniugem“ habuisse „illum, Amor quem dederat, qui plus pollet potiorque estest G (exp. ¹ est ss. ²) patre.“