4 Cic. Tusc. 2, 10–12
10Est igitur ambulantibus ad hunc modummundum V¹ sermo ille nobis institutus et a taliet ali V¹ et tali Vc quodam ductusductus Crat. inductus cf. Brut. 21 exordio:
A. Dici non potest, quam sim hesterna disputatione tua delectatus vel potius adiutus. etsi enim mihi sum conscius numquam me nimismeinimis Xmenimis Vmenimis K² meminus Rrec vitae cupidum fuisse, tamen interdum obiciebatur animo metus quidam et dolor cogitanticogitanti Vcogitantis GKR fore aliquando finem huius lucis et amissionem omnium vitae commodorum. hoc genere molestiae sic, mihi crede, sum liberatus, ut nihilnihil V minus curandum putem.
11M. Minime mirum id quidem; nam efficit hoc philosophia: medetur animis, inanes sollicitudines detrahit, cupiditatibus liberat, pellit timores. sed haec eius vis non idem potest apud omnis: tum valet multum, cum est idoneamidonea (ex -am) .. natura H conpl. G fortes²V Otto, Sprichw. 703 complexa naturam. fortis enim non modo fortuna adiuvat, ut est in vetere proverbio, sedset G² multo magis ratio, quae quibusdam quasi praeceptis confirmat vim fortitudinis. te natura excelsum quendam videlicet et altum et humana despicientem genuit; itaque facile in animo forti contra mortem habita insedit oratio. sed haec eadem num censes apud eos ipsos valere nisi admodum paucos, a quibus inventa disputata conscripta sunt? quotus enim quisque philosophorum invenitur, qui sit ita moratus, ita animo acac in r. Vc vita constitutus, ut ratio postulat? qui disciplinam suamsuam om. Lact. sua (del. ipse) non ostentationem scientiae,scientiae K¹ sed legem vitae putet? qui obtemperet ipseipsi G ipsi KRV ipse ς (H?) Lact. sibi et decretis suis pareat?pareat suis Lact. 12videre licet alios tanta levitate et iactatione, ut iisut iis Gut his KR (