7 Cic. Tusc. 1, 13–14

13 ↷A. Ita iocaris, quasi ego dicam eos miseros, qui nati non sint, et non eos miseros, qui mortui sunt.m. sint V^c

M. Esse ergo eos dicis.

A. Immo, quia non sint, cum fuerint, eo miseros esse.

M. Pugnantia te loqui non vides? quid enim tam pugnat, quam non modo ñ modo² miserum, sed omninoomi m K quicquam esse, qui non sit? an tu egressus porta Capena cum Calatinicatilini G Scipionum Serviliorum Metellorum sepulcra vides, miseros putas putas] vocas K^rec illos?

A. Quoniam me verbo premis,premis s. v. add. K^c posthac non ita dicam, miseros esse, sed tantum miseros, ob id ipsum, quia non sint.sint V

M. Non dicis igitur: „miser est M. Crassus“miser e mori crassus K m. rec. quae ductus evanidos restituit , sed tantum: „miser M. Crassus“?

A. Ita plane.

14M. Quasi non necesse sit, quicquid isto modo pronunties, id aut esse aut non esse! an tu dialecticis nene ex non R^c imbutus quidem es? in primis enim hoc traditur: omne pronuntiatumpronuntiatum eqs. Gell. 16, 8, 8 (Hier. adv. Rufin. 1, 486) (sicsic ex si V^c enim mihi in praesentia occurrit ut appellarem ἀξίωμα αIlωmα R αξιωΜΛ V, sed praeter 1. α omnia i. r. V^c azioma K aziωma G¹ , utar post alio, si inveneroaliosiinv. V (dist. ^2?) alios et inv. GKR melius) – id ergo est pronuntiatum, quod est verum aut falsum. cum igitur dicis: „miser M. Crassus“, aut hoc dicis: „miser est Crassus“, ut possit iudicari, verum id falsumne sit, aut nihil dicis omnino.

A. Age, iam concedo noneos s. non add. V² sunt V esse miseros, qui mortui sint, quoniam extorsisti, ut faterer, qui omnino non essent, eos nene s. v. K¹ miseros quidem esse posse. quid? quid] ecce K ante ecce adscr. m (= magister) K², post esse d (disc.) K^ree qui vivimus, cum moriendum sit, nonne miseri sumus? quae enim potest in vita esse iucunditas, cum dies et noctes cogitandum sit iam iamque esse moriendum?