96 Cic. Verr. 2, 3, 223–224

223At enim est quiddam quod, etiamsi palam in defendendo non dicetnon dicet V: non dicit p rell. praeter O (non dicat) Hortensius, tamen ita dicet ut vos id suspicari et cogitare possitis, pertinere hoc ad commodum senatorium, pertinere ad utilitatem eorum qui iudicent, qui in provinciis cum potestate aut cum legationeaut cum leg. p rell.: aut (atque O) leg. VO se futuros aliquando arbitrentur. Praeclaros verovero VcO: viros p rell. existimas iudices nos habere, quos alienis peccatis concessuros putes quo facilius ipsis peccare liceat. Ergo id volumus populum Romanum, id provincias, idid om. V socios nationesque exteras existimare, si senatores iudicent, hoc certe unum genus infinitae pecuniae per summam iniuriam cogendae nullo modo posse reprehendi? Quod si ita est, quid possumus contra illum praetorem dicere qui cotidie templum tenet, qui rem publicam sisteresb'sistere cO negat posse nisinisi VcO: ni p rell. ad equestrem ordinem iudicia referantur? 224Quodsi ille hoc unum agitare coeperit, esse aliquod genus cogendae pecuniae senatoriumsenatorium VO: senatorum p rell. commune et iam prope concessumaut p, corr. et iam p2 ordini, quo genere ab sociis maxima pecunia per summam iniuriam auferaturauferatur V p rell.: avertatur c (?) Lamb., avertantur O (§181 supra) id ullo cO: ullo V, ut videtur: illud p rell., neque id ullo modo senatoriis iudiciis reprehendi posse, idque, dum equester ordo iudicaritiudicarit O: iudicauit V: iudicaret p vulg., numquam esse commissum, quis obsistet? quis erit tam cupidus vestrivestrum cO, tam fautor ordinis, qui de transferendistransferundis O iudiciis possit recusare?