37 Cic. Verr. 2, 3, 84–85

84 ↷A. Valentius est in Sicilia interpres, quo iste interprete non ad linguam Graecam, sed ad furta et flagitia uti solebat. Fit hic interpreshic interpres VO: int. hic p rell., homo levis atque egens, repente decumanus; emit agri Liparensis miseri atque ieiuni decumas tritici medimnis DC. Liparenses vocantur; ipsi accipere decumas et numerare Valentio coguntur lucri HS XXX. Per deos immortalis, utrum tibi sumes ad defensionem, tantone minoris te decumas vendidisse ut ad medimna DC HS XXX lucri statim sua voluntate civitas adderet, hoc est tritici medimnummed' Vpq: mod' (ut l. 21) Or ii, an, cum magno decumas vendidisses, te expressisse ab invitis Liparensibus hanc pecuniam? 85Sed quid ego ex te quaero quid defensurus sis, potius quam cognoscam ex ipsa civitate quid gestum sit? Recita testimonium publicum Liparensium, deinde quem ad modum nummi Valentio sint dati. Testimonium publicum. Quo modo solutum sit, ex litteris publicis. Etiamne haec tam parva civitas, tam procul aa (ante conspectu) Vpq: om. O manibus tuis atque a conspectu remota, seiuncta a Sicilia, in insula inculta tenuique positaposita in loco V, cumulata aliis tuis maioribus iniuriis, in hoc quoque frumentario genere praedae tibi et quaestui fuit? Quam tu totam insulam cuidam tuorum sodalium sicut aliquod munusculum condonaras, ab hac etiam haec frumentaria lucra tamquam a mediterraneis exigebantur? Itaque qui tot annis agellos suos te praetorete praetore VO: ante te pr. p rell. piratis VcO: privatis p rell. redimere a piratis solebant, idem se ipsos a tea te p rell. praeter V (ab te): abs te vulg. pretio imposito redemerunt.