69 Cic. Verr. 2, 2, 165–169

165Iam igitur est ita perspicuum ut negare non possis nullam tibi statuam voluntate cuiusquam datam, nullam pecuniam statuarum nomine nisi vi expressam et coactam. Quo quidem in crimine non illud solum intellegi volo, te ad statuas HS viciensHS viciens] ut §141 supra: HS ∞ ∞ C: HS ċcxxċ milia p coegisse, sed multo etiam illud magis, quod simul demonstratumdemonstratum CO: -andum p rell. est quantumest quantum om. CO1 odium in tein te CO: om. pb vulg. aratorum, quantum omnium Siculorum sit et fuerit. In quo quae vestra defensio futura sit coniectura adsequi non queo. 166„Oderunt Siculi; togatorum enim causa multa feci.“ At hiAt hi p edd.: At hii C: Ali V quidem acerrimi inimiciinimici CO: inimicissimique p rell. sunt. „Inimicos habeo civis Romanos, quod sociorum commoda ac iura defendi.“ At socii in hostium numero sesenumero sese (se b) abs COb: numeros se abs V: numero (s) abs πk abs te habitos queruntur. „Aratores inimici sunt propter decumas.“ Quid? qui agros immunis liberosque aranterant VO, cur oderunt? cur Halaesini, cur Centuripini, cur Segestani, cur Halicyenses? Quod genus hominum, quem numerum, quem ordinem proferre possumpossis bδ qui te non oderit, sive civium Romanorum sive Siculorum? ut, etiamsi causascausas VCO: causam (causa p) p rell. cur te oderint non possimpossim COp al.: possum V dicere, tamen illud dicendum putem, quem omnes mortales oderint, eum vobis quoquevobis quoque COp al.: quoque vobis Vb odio esse oportere. 167An hoc dicere audebis, utrum de te aratoresutrum negotiatores post aratores add. Garaton.: cf. ll. 17, 23 (§188 infra), utrum denique Siculi universi bene existiment, autaut edd.: an CO (§144 supra) quo modo existimentaut (an) quo modo existiment CO: om. V rell., ad rem id non pertinere? Neque tu hoc dicere audebis, nec si cupiascupias CO: cupies Vp rell. licebit; eripiunt enimenim CO: om. Vπb tibi istam orationem contemnendorum Siculorum atque aratorumcontemnendorum … aratorum Garat. auct. secl. Muell. statuae illae equestres, quas tu paulo ante quam ad urbem venires poni inscribique iussisti, ut omnium inimicoruminimicorum V rell.: iniquorum CO (fort. recte; cf. i, §19; v, §177) tuorum animos accusatorumque tardares. 168Quis enim tibi molestus esset aut quis appellare teappellare te V: appellaret C: appellare rell. auderet, cum videret statuas ab negotiatoribusa negot. Vb, ab aratoribusab arat. Vpb: om. COq, a communi SiciliaeSicilia VC (corr. -ae) O (§§114, 145, 154 supra) positaspositas V: om. COp rell.? Quod est aliud in illa provincia genus hominum? Nullum. Ergo ab universa provincia, generatimque aa COpb: ab Vqr singulis eius partibus, non solum diligitur, sed etiam ornatur. Quis hunc attingere audeat? PotesPotest VC igitur dicere nihil tibi obesse oportere aratorum, negotiatorum, Siculorumqueque om. V omnium testimonia, cum eorum nominibus in statuarum inscriptione oppositis omnem te sperarissperaris VCO: sperabis rell. invidiam atque infamiam tuam posse exstingere? an, quorum tu auctoritatetu auct. VCO: auct. tu p rell. statuas cohonestare tuas conatus es, eorum ego dignitate accusationem meam comprobare non potero? 169Nisi forte quod apud publicanos gratiosus fuisti, in ea re spes te aliqua consolatur. Quae gratia ne quid tibi prodesse posset ego mea diligentia perfeci; ut etiam obesse deberet tu tua sapientia curasti.