61 Cic. Verr. 2, 1, 157–158

157 ↷Nam de subsortitione illa Iuniana iudicum nihil dico. Quid enim? contra tabulas quas tu protulisti audeam dicere? Difficile est; non enim me tua solum et iudicum auctoritas, sed etiam anulus aureus scribae tui deterret. Non dicam id quod probare difficile est; hoc dicam quod ostendam multos ex te viros primarios audisse, cum diceres ignosci tibi oportere quod falsum codicem protuleris; nam qua invidia C. Iunius conflagravitconflagravit pq: -arit rδ, ea, nisi providisses, tibi ipsi tum pereundum fuisset. 158Hoc modo iste sibi et saluti suae prospicere didicit referendo in tabulas et privatas et publicas quod gestum non esset, tollendo quod esset, et semper aliquid demendo, mutando, interpolandomutando interpolando pq: post mutando habent brδ curando ne litura appareat, quae verba reperiuntur in margine cod. p (manu prima scripta); eo enim usque progreditur ut ne defensionem quidem maleficiorum suorum sine aliis maleficiis reperire possitpossit π: posset bδ. Eius modi subsortitionemsubsortitionem Asc.: sortitionem p rell. (i, §51) homo amentissimus suorum quoque iudicum fore putavit per sodalem suum Q. Curtium, iudicem quaestionis suaesuae V: om. p rell.: v. Am. J. Ph. xxvi. 416 ego nisi V: nisi ego p rell. (ii, §64); cui ego nisi vi populi atque hominumatque hominum Vπ: et hom. b rell. (v. Iordanum ad loc.) clamore atque convicio restitissem, ex hac decuria vestravestra Vπb: nostra Asc. (Div. §73), cuius mihi copiamcopiam codd.: potestatem Asc. quam largissimelargissime codd.: -am Asc. factamfactam codd.: fieri Asc. oportebatoportebat quos V: oportebat erepta esset facultas eorum quos p rell.: v. Am. J. Ph. l. c., quos iste adnuerat in suum consilium sine causa subsortiebatur.