54 Cic. Verr. 2, 1, 140–142

140 ↷Reiecti a Chelidone capiunt consilium necessarium, ut suscipiant ipsi negotium. Cum Habonio tutore, quod erat vix HS quadraginta milium, transigunt HS ducentis milibus. Defertdefert π: refert bδ ad istum rem Habonius: ut sibi videaturvideatur coni. Ernesti: videbatur p codd., satis grandem pecuniam et satis impudentem esse. Iste, qui aliquanto plus cogitasset, male accipitaccepit pb verbis Habonium, negat eum sibi illa decisione satis facere posse; ne multa, locaturum se esse confirmat. 141Tutores haechec p (haec δ): hoc qb nesciunt; quod actum erat cum Habonio, putant id esse certissimum; nullam maiorem pupillo metuunt calamitatem. Iste vero non procrastinat; locare incipit non proscripta neque edicta die, alienissimo tempore, ludis ipsis Romanis, foro ornato. Itaque renuntiat Habonius illam decisionem tutoribus. Accurrunt tamen ad tempus tutores; digitum tollit Iunius patruus; isti color immutatus est, vultus, oratio, mens denique excidit. Quid ageretnesciit quid ageret H. G. Koch coepit cogitare; si opus pupillo redimeretur, si res abiret ab eo mancipe quem ipse adposuisset, sibi nullam praedam esse. Itaque excogitat – quid? Nihil ingeniose, nihil ut quisquam possetut quisquam posset π: quod qu. possit al. dicere, „Improbe, verum callide“; nihil ab isto vafrumvafrum Madvigius (ii, §132; iii, §35): fabrum Asc.: verum π: tectum al., nihil veteratorium exspectaveritis; omnia aperta, omnia perspicua reperientur, impudentia, amentia, audacia. 142„Si pupillo opus redimitur, mihi praeda de manibus eripitur. Quod est igitur remedium? quod? Ne liceat pupillo redimere.“ Ubi illa consuetudo in bonis praedibus praediisque vendundisvendundis V Asc.: vendendis p rell. omnium consulum, censorum, praetorum, quaestorum denique, ut optima condicione sit is cuia res sitres sit pbδ: res V: res est Prisc., cuium periculum? Excludit eum solum cui prope dicam soli potestatem factamfactam V: factam esse p rell. oportebat. Quid enim? quisquam ad meam pecuniam me invito adspirat, quisquam acceditquisquam acc. V: quid acc. p rell.? Locatur opus id quod ex mea pecunia reficiatur; ego me refecturumrefecturum V (i, §138): ref. esse p rell. dico; probatio futura est tua, qui locas; praedibus et praediis populopupillo V cautum est; et, si non putas cautum, scilicet tu, praetoret … ilico tu praetor Kays.: cautum esse, tu Stuerenb.: et si non putas (sc. cautumcauta p esse) caveas licet.Tu praetor … immittes? Halm, in mea bona quos voles immittes, me ad meas fortunas defendendas accedere non sinessinas bδ.