52 Cic. Verr. 2, 1, 137–138

137Venit ad Chelidonem C. Mustius, eques Romanus, publicanus, homo cum primis honestus; venit M. Iunius, patruus pueri, frugalissimus homo et castissimus; venitvenit Vb: om. π homo summo pudorepudore V (i, §126): pudore et π, summo officio, spectatissimus ordinis sui, P. Titius tutor. O multis acerbam, o miseram atque indignam praeturam tuam! Ut omittammittam πb cetera, quo tandem pudore talis viros, quo doloretalis viros quo dolore p2 s. l. meretricis domum venisse arbitramini? qui numquam ullanumquam ulla π: numq. nulla V: nulla b condicione istam turpitudinem subissent nisi offici necessitudinisque ratio coegisset. Veniunt, ut dico, ad Chelidonem. Domus erat plena; nova iura, nova decreta, nova iudicia petebantur. „Mihi det possessionem, mihi ne adimatmihi adimat pq1, in me iudicium ne det, mihi bona addicat.“ Alii nummos numerabant, ab aliis tabellae obsignabanturab aliis tab. obsign. V: alii tabulas obsignabant p rell.; domus erat non meretricio conventu sed praetoria turba referta. 138Simul ac potestas primum data est, adeunt hi quos dixi. Loquitur C. Mustius, rem demonstrat, petit auxilium, pecuniam pollicetur. Respondit illa ut meretrix non inhumaniterinhumaniter V Prisc.: inhumane π rell.; libenter ait se facturamse facturam V et Donat.: se esse facturam pr rell., prob. May (i, §142), et se cum istose cum isto Vpb: cum isto se qr diligenter sermocinaturam; reverti iubet. Tum discedunt: postridie revertuntur. Negat illa posse hominem exorari; permagnam eum dicere ex illa re pecuniam confici posse.