21 Cic. Sull. 60–62

60Iam vero quod obiecitobiecit Tπa: obicit (subicit b1ς ) cett. Pompeianos esse a Sulla impulsos ut ad istam coniurationem atqueatque (ac k) Tπak: et cett. ad hoc nefarium facinus accederent, id cuius modi sit intellegere non possum. An tibi Pompeiani coniurasse videntur? Quis hoc dixit umquamdixit umquam Tπ : umquam dixit cett. , aut quae fuit istius rei vel minima suspicio? „Diiunxitdiiunxit T: disiunxit cett. “, inquit, „eos a colonis ut hoc discidio ac dissensione facta oppidum in sua potestate posset perper T: et cett. Pompeianos habere.“ Primum omnis Pompeianorum colonorumque dissensio delata ad patronos est, cum iam inveterasset ac multos annos esset agitataagitata T: excogitata (exagit. π) cett. ; deinde ita a patronis res cognita est ut nulla in re a ceterorum sententiis Sulla dissenserit; postremo coloni ipsi sic intellegunt, non Pompeianos a Sulla magis quam sese esse defensos. 61Atque hoc, iudices, ex hac frequentia colonorum, honestissimorum hominum, intellegere potestis, qui adsunt, laborant, hunc patronum, defensorem, custodem illius coloniae si in omni fortuna atque atque] atque in bχς omni honore incolumem habere non potuerunt, in hoc tamen casu in quoin quo Tπ : quo (om. a) cett. adflictus iacet per vos iuvariiuvari T: tutari cett. conservarique cupiunt. Adsunt pari studio Pompeiani, qui ab istisistis Halm: his T: illis cett. etiam in crimen vocantur; qui ita de ambulatione ac deac de T: et de cett. suffragiis suis cum colonis dissenserunt ut idem de communi salute sentirent. 62Ac ne haec quidem P. Sullae mihi videtur silentio praetereunda esse virtus, quod, cum ab hoc illa colonia deducta sit, et cum commoda colonorum a fortunis Pompeianorum rei publicae rei p.] populi R. Angelius fortuna diiunxeritdiiunxerit (dis- E) TE: diviserit cett. , ita carus utrisque estest om. Tc1 atque iucundus ut non alteros demovisse sed utrosque constituisse videatur.