15 Cic. Planc. 36–37

36Sed aliquando veniamus ad causam. In qua tu nomine legis Liciniae, quae est de sodaliciis, omnis ambitus legesleges ψς: legis cett. complexus es; neque enim quicquam aliud in hac lege nisi editicios iudices es secutusesse secutus TE: secutus es Schol.. Quod genus iudicumiudicum Cobet: iudiciorum codd. (cf. infra) si est aequum ulla in re nisi in hac tribuariatributaria abgpς, non intellego quam ob rem senatus hoc uno in genere tribus edi voluerit ab accusatore neque eandem editionem transtulerit in ceteras causas, de ipso denique ambitu reiectionemreiectionem TE: de reiectione (-nem a) cett. fieri voluerit iudicumiudicum TE: iudiciorum cett. alternorum, cumque nullum genus acerbitatis praetermitteret, hoc tamen unum praetereundum putarit. 37Quid? huiuscehuiusce TE: huius cett. rei tandemtandem TE: om. cett. obscura causa est, an et agitata tumtum TE: om. cett. cum ista in senatu res agebatur, et disputata hesterno die copiosissimecopiosissime TE: copiosius cett. a Q. Hortensio, cui tum est senatus adsensus? Hoc igitur sensimus: „cuiuscumque tribus largitor esset, etesset et] esset Ernesti per hanchanc TE: om. cett. consensionem quae magismagis E: magna T: magistratuum cett. honeste quam verehoneste quam vere TE: honesteque cett. sodalitas nominaretur quam quisque tribum turpi largitione corrumperet, eumeum] cum TΣa maxime eisiis ed. V: his codd. hominibus qui eius tribus essent esse notum.“ Ita putavit senatus, cum reo tribus ederentur eae quas is largitione devinctas haberet, eosdem fore testis et iudices. Acerbum omnino genus iudici sed tamen, si velsi cui vel Cobet sua vel ea quae maxime esset cuique coniuncta tribus ederetur, vix recusandum.