1 Cic. Phil. 9, 1–3

1Vellem di immortales fecissent, patres conscripti, ut vivo potius Ser. Sulpicio gratias ageremus quam honores mortuomortuo honores D quaereremus. Nec vero dubito quin, si ille vir legationem renuntiare potuisset, reditus eius et vobis gratus fuerit et rei publicae salutaris futurus, non quo L. Philippo et L. Pisoni aut studium aut cura defuerit in tanto officio tantoque munere, sed cum Ser. Sulpicius aetate illis anteiret, sapientia omnibusillis anteiret, sapientia omnibus D et Arusianus K. vii. p. 454: illos anteiret sapientia omnibus V (corr. m. 2), subito ereptus e causa totam legationem orbam et debilitatam reliquit. 2Quod si cuiquam iustus honos habitus est in morte legato, in nullo iustior quam in Ser. Sulpicio reperieturquam ... Sulpicio re- om. V1. Ceteri qui in legatione mortem obierunt ad incertum vitae periculum sine ullo mortis metu profecti sunt: Ser. Sulpicius cum aliqua perveniendi ad M. Antonium spe profectus est, nulla revertendi. Qui cum ita adfectus esset ut, si ad gravem valetudinem labor accessisset, sibi ipse diffideret, non recusavit quo minus vel extremoin extremo D spiritu, si quam opem rei publicae ferre posset, experiretur. Itaque non illumillum om. Cus. vis hiemis, non nives, non longitudo itineris, non asperitasasperitatis V: asperitates coni. Halm viarumviarumq. V (non viarum asperitas praepediat Cus.), non morbus ingravescens retardavit, cumquenon morbus ... cum om. V1 (non ... retardavit add. V2) iam ad congressum conloquiumque eius pervenisset ad quem erat missus, in ipsa cura ac meditatione obeundi sui muneris excessit e vita.

3Ut igitur alia, sic hoc, C. PansaC. om. D, praeclare quod etquod et Halm: quodenset V: quod D nos ad honorandum Ser. Sulpicium cohortatus eses b: est Vnst et ipse multa copiose de illiusipsius V laude dixisti. Quibus a te dictis nihil praeter sententiam dicerem, nisi P. ServilioP. om. V, clarissimo viroclarissimo viro Mommsen: cui V1: c. u. V2 (e coll. mea): cum t: om. bns, respondendum putarem, qui hunc honorem statuae nemini tribuendum censuit nisi eiei] ei p. V: om. st qui ferro esset in legatione interfectus. Ego autem, patres conscripti, sicpatres conscr. sic D: .ps. V2: om. V1 interpretor sensisse maiores nostros ut causam mortis censuerint, non genus esse quaerendum. Etenim cui legatio ipsa mortimorti] mortis causa cod. Amst., ed. R fuisset, eius monumentum exstare voluerunt, ut inut in om. V bellis periculosis obirent homines legationis munus audacius. Non igitur exempla maiorum quaerenda, sed consilium est eorum a quo ipsa exempla nata sunt explicandum.