7 Cic. Phil. 3, 17–18

17 ↷Idem etiam Q. Ciceronem, fratris mei filium, compellat edicto, nec sentit amens commendationemcommendationem Vc: communem nst esse compellationem suam. Quid enim accidere huic adulescenti potuit optatius quam cognosci ab omnibus Caesaris consiliorum essese ante esse inser. Müller socium, Antoni furoris inimicum? 18At etiam gladiator ausus est scribere hunc de patris et patrui parricidio cogitasse. O admirabilem impudentiam, audaciam, temeritatem! in eum adulescentem hoc scribere audere quem ego et frater meus propter eius suavissimos atque optimos mores praestantissimumque ingenium certatim amamus omnibusque horis oculis, auribus, complexu tenemus? Nam me isdem edictisme isdem edictis Ut: in (om. c) eis de me dictis cns nescit om. V1: nescio coni. Halm nescit laedat an laudet. Cum idem supplicium minatur optimis civibus quod ego de sceleratissimis ac pessimisac pessimis om. D sumpserim, laudare videtur, quasi imitari velit; cum autem illam pulcherrimipulcherrimi Vc: pulcherrimam nst facti memoriam refricat, tum a suisui st: suis Vcn similibus invidiam aliquam in me commoveri putat.