2 Cic. Phil. 3, 3–5

3 ↷C. Caesar adulescens, paene potius puer, incredibili ac divina quadam mente atque virtute, cumcum (c in ras.) V1: tum cum V2: tunc cum D maxime furor arderet Antoni cumque eius a Brundisio crudelis et pestifer reditus timeretur, nec postulantibus nec cogitantibus, nene Lambinus: nec codd. opinantibus D optantibus quidem nobis, quia non posse fierifieri posse non D videbatur, firmissimum exercitum exex om. D invicto genere veteranorum militum comparavit patrimoniumque suum effudit: quamquam non sum usussumus usi D eo verbo quo debuidebui V: decuit D; non enim effudit: in salute reiin rei (re) p. salute V (malo numero) publicae conlocavit. 4Cui quamquam gratia referri tanta non potest quanta debetur, habenda tamen est tantatamen est tanta Vs: tamen tanta est cnt quantam maximam animi nostri capere possunt. Quis enim est tam ignarus rerum, tam nihil de re publica cogitans qui hoc non intellegat, si M. Antonius a Brundisio cum eiseis ed. R: his VD copiis quas se habiturum putabatputaverat D, Romam, ut minabatur, venire potuisset, nullum genus eum crudelitatis praeteriturum fuisse? quippe qui in hospitis tectis Brundisi fortissimos viros optimosque civiscives optimos D iugulari iusseritiussit D; quorum ante pedes eius morientium sanguine os uxoris respersum esse constabat. Hac ille crudelitate imbutus, cum multo bonisbonis] nobis Christ omnibusomnibus Vn2: hominibus cett. veniret iratior quam illis fuerat quos trucidarat, cui tandem nostrumvestrum D aut cui omnino bono pepercisset? 5Qua peste privato consiliorem p. privato consilio D rem publicam – neque enim fieri potuit aliter – Caesar liberavit: qui nisi in hac re publica natus esset, rem publicam scelere Antoni nullam haberemus. Sic enim perspicio, sic iudico, nisi unus adulescens illius furentis impetus crudelissimosque conatus cohibuisset, rem publicam funditus interituram fuisse. Cui quidem hodierno die, patres conscripti – nunc enim primum ita convenimus ut illiusillius Vc: de illius nst beneficio possemus eaea om. D quae sentiremus libere dicere – tribuenda est auctoritas, ut rem publicam non modo a se susceptam sed etiam a nobis commendatam possit defendere. Nec vero de legione Martia,