46 Cic. Phil. 2, 117–118

117Cum illo ego te dominandi cupiditate conferre possum, ceteris vero rebus nullo modo comparandus eses comparandus D. Sed ex plurimis malis quae ab illo rei publicae sunt inusta hoc tamen boni estboni est V2D: bonis et V1: boni exstitit Koch quod didicit iam populus Romanus quantum cuique crederet, quibus se committeret, a quibus caveret. Haec nonhaec igitur non D cogitas, nequeneque V: nec D (ita l. 11) intellegis satis esse viris fortibus didicisse quam sit rere om. D pulchrum, beneficio gratum, fama gloriosum tyrannum occidere? Anan V: et D, cum illum homines non tulerint, te ferent? 118Certatim posthac, mihi crede, ad hoc opus curretur neque occasionis tarditas exspectabitur.

Respice, quaeso, aliquando rem publicam, M. Antoni, quibusrespice ... quibus D: respice quaeso aliquibus V med. omissis: respice quaeso aliquando quibus Halm: resipisce q. a. q. Seidler ortus sis, non quibuscum vivas considera: mecum, ut volesut voles D: utivles V: uti voles Halm cum re p. redi D: redi cum re publica in gratiam. Sed de te tutu ipse D videris; ego de me ipseipse V: ipso cns: ipse ipso t profitebor. Defendi rem publicam adulescens, non deseramdeseram sextimescam tuos V1 (e coll. mea) med. omissis, unde extimescam coni. Nohl senex: contempsi Catilinae gladios, non pertimescam tuos. Quin etiam corpus libenter obtulerim, si repraesentari morte mea libertas civitatis potest, ut aliquando dolor populi Romani pariat quod iam diu parturitparturii D! Etenim si abhinc annos prope viginti hoc ipso in templo negavi posse mortem immaturam esse consulari, quanto verius nuncnunc Vc: non nt: om. s negabo seni? Mihi vero, patres conscripti, iam etiam optanda mors est, perfuncto rebus eis quas adeptus sum quasque gessi. Duo modo haec opto, unum utadeptus ... unum, ut om. V1 moriens populum Romanum liberum relinquam – hoc mihi maius ab dis immortalibus dari nihil potest – alterum ut ita cuique eveniat ut de re publica quisque mereatur.