2 Cic. Lig. 4–6

4 ↷Adhuc, C. Caesar, Q. Ligarius omni culpa vacatvacat] caret Quintil. iv. 2. 51. Domo est egressus non modo nullum ad bellum sed ne ad minimam quidem suspicionembelli suspicionem Quintil. belli; legatus in pace profectusprofectus est B in provincia pacatissima ita se gessit ut ei pacem esse expediret. Profectio certe animum tuum non debet offendere: num igitur remansio? Multo minus. Nam profectio voluntatem habuit non turpem, remansio necessitatem etiam honestam. Ergo haec duo tempora carent crimine: unum cum est legatus profectus, alterum cum efflagitatus a provincia praepositus Africae est. Tertium tempus quod post adventum Vari in Africa restitit, 5sitempus quod ... si H, ut voluit Baiter: t. est quod ... si AV: t. est quod ... quod si (om. est DL) β: est t. quo ... quod si γ est criminosum, necessitatis crimen est, non voluntatis. An ille, si potuisset illincillinc om. β ullo modo evadere, Vticae quampotius quam γ Romae, cum P. Attio quam cum concordissimis fratribus, cum alienis esse quam cum suis maluisset? Cum ipsa legatio plena desideri ac sollicitudinis fuisset propter incredibilem quendam fratrum amorem, hic aequo animo esse potuit belli discidio distractus a fratribus?

6Nullum igitur habes, Caesar, adhuc in Q. Ligario signum alienae a te voluntatis; cuius ego causam animadverte, quaeso, qua fide defendam: prodo meam. O clementiam admirabilem atque omnium laude, praedicatione, litteris monumentisque decorandam! M. Cicerocum M. β apud te defendit alium in ea voluntate non fuisse in qua se ipsum confitetur fuisse, nec tuas tacitastacitas om. γ cogitationes extimescit nec quid tibi de alio audienti de sede se ipso β occurrat reformidat.