8 Cic. Deiot. 22–24
22 ↷Reliqua pars accusationis duplex fuit: una regem in speculis semper fuissein spec. semp. fu. Cαh: in spec. fu. semp. ag: semp. in spec. fu. β, cum a te animo essetesset animo β alieno, altera exercitum eum contra te magnum comparasse. De exercitu dicam breviter, ut cetera. Numquam eas copias rex Deiotarus habuit quibus inferre bellum populo Romano posset, sed quibus finis suos ab excursionibus et latrociniislatroc. hostium γ tueretur et imperatoribus nostris auxilia mitteret. Atque antea quidem maiores copias alere poterat; nunc exiguas vix tueri potest. 23At misit ad nescio quem Caeciliumad Caec. nescio quem β: sed eos quos misit, quod ire noluerunt, in vincla coniecit. Non quaero quam veri simile sitnon sit γ veri simile sit aut] verissiles itaut C: veris si lesit aut H: simile sit veri A aut nonnon ante habuisse del. Cardenus habuisse regem quosquos misisset β mitteret aut eos qui missi essent non paruisse, aut, qui dicto audientesaudientes CαDag: obaud. h: obed. BE in tanta re non fuissent, eos vinctos potius quam necatos. Sed tamen cum ad Caecilium mittebat, utrum causam illam victam esse nesciebat an Caecilium istum magnum hominem putabat? quem profecto is qui optime nostros homines novit vel quia non nosset vel si nosset, contemneret. 24Addit etiam illud, equites non optimos misisse. Credocredo gh: veteris credo (-es. Credo a) Cαβa (voc. veteris ex veri l. 15 repetitum videtur), Caesar, nihil ad tuum equitatum, sed misit ex eis quos habuit electos. Aitait etiam Cαa nescio quem ex eo numero servum iudicatum. Non arbitror, non audivi: sed in eo, etiam si accidisset, culpam regis nullam fuisse arbitrarer.