41 Cic. Cluent. 112–116

112 ↷ Sed ut illuc revertar, quo tempore Fidiculanius est absolutusabsolutus est s, tu qui iudiciaiudicia Σa: ea iudicia Mμ facta commemoras quidquid Σ (?) a: quaero, quid Mμ tum esse existimas iudicatum? certe gratiis iudicasse. 113At condemnarat, at causam totam non audierat, at in contionibus omnibusomnibus om. s a L. Quinctio, tribuno plebistrib. pl. Σs: om. cett., vehementer erat et saepe vexatus. Illa igitur omniaomnia] fort. crimina Quinctiana iniqua, falsa, turbulenta, popularia, seditiosa iudicesiudices supplevi: om. codd. (cf. Rab. perd. 7, Pis. 94) iudicaveruntiudicaverunt (-arunt B) ΣBa: iudicia fuerunt Mμ (cf. Zielinski p. 137). Esto, potuit esse innocens Falcula. Iam ergo aliquisaliqui a Oppianicum gratiis condemnavit, iam non eos Iunius subsortitus est qui pecunia accepta condemnarent, iam potestpotest scripsi: putarer Σ (cum v. l. potuerunt): potuit Mμ: putaretur b2ψ2a (Fuitne põt in archetypo? cf. §94). Cf. Quintil. vii. 1. 50 iam multum acti est. Potest aliquis non adfuisse et heres esse. aliquisaliqui Mςa ab initio non sedisse et tamen Oppianicum gratiis condemnassecondemnasset Σψ2a. Verum, si innocens Falcula, quaero quis sitquis sit b2: qui sit Σ (?) ψ2a: quis Mς nocens; si hic gratiis condemnavit, quis accepit? Nego rem esse ullam cuiquamcuiquam Madvig: in quemquam Mμa illorum obiectam quae Fidiculanio non obiectanon obiecta Σa: obiecta non cett. sit, aliquidaliquid Mμa: nego aliquid Angelius: aut quicquam Madvig fuisse in Fidiculani causa quod idem non esset in ceterorum. 114Aut hoc iudicium reprehendas tu cuius accusatio rebus iudicatis nitebaturnitebatur Σa: niti videbatur Mμ necesse est aut, si hoc verum esse concedis, Oppianicum gratiis condemnatum esse fateare. Quamquam satis magno argumento esse debet quod ex tam multis iudicibus absoluto Falcula nemo reus factus est. Quid enim mihi damnatos ambitus conligitis alia lege, certis criminibus, plurimis testibus? cum primum illi ipsi debuerint potius accusari de pecuniis repetundis quam ambitus. Nam si in ambitus iudiciis hoc eisiis ba: his Mσψ obfuit, cum alia lege causam dicerent, certe, si propria lege huius peccati adducti essent, multo plus obfuisset. 115Deinde, si tanta vis fuit istius criminis ut, qua quisque lege ex illis iudicibus reus factus esset, tamen hac plaga periret, cur in tanta multitudine accusatorum, tantis praemiis, ceteri rei facti non sunt? Hic profertur id quod iudicium appellari non oportet, P. Septimio Scaevolae litem eo nomine esse aestimatam. Cuius rei quae consuetudo sit, quoniam apud homines peritissimos dico, pluribus verbis docere non debeo. Numquam enim ea diligentia quae solet adhiberi in ceteris iudiciis, eadem reo damnato adhibita est. 116In litibus aestimandis fere iudices aut, quod sibi eum quem semel condemnarunt inimicum putant esse, si quasi qua Σs: si quae cett. in eum lis capitis inlata est, nonnon] non inviti Mommsen admittunt aut, quod se perfunctos iam esse arbitrantur cumcum quod Σ de reo iudicarunt, neglegentius attendunt cetera. Itaque et maiestatis absoluti sunt permulti quibus damnatis de pecuniis repetundis lites maiestatismaiestatis αa: om. Mμ essent aestimatae, et hoc cotidie fieri videmus ut reo damnato de pecuniis repetundis, ad quos pervenisse pecunias in litibus aestimandis statutum sit, eos idemeos idem Baiter: eosdem Σa: eos illi Mμ iudices absolvant; quod cum fit, non iudicia rescinduntur sed hoc statuitur, aestimationem litium non esse iudiciumiudicium om. Σa. Scaevola condemnatus est aliis criminibus frequentissimis Apuliae testibus. Omni contentione pugnatum est utiuti Σa: ut Mμ lis haec capitis aestimaretur. Quae res si rei iudicatae pondus habuisset, ille postea vel isdemab isdem Madvig vel aliis inimicis reus hac lege ipsa factus esset.