65 ad Ortalum Catull. 65

Etsi me adsiduo defectum cura dolore

sevocat a doctis, Ortale, virginibus,

nec potis est dulcis Musarum expromere fetus

mens animi: tantis fluctuat ipsa malis, –

5namque mei nuper Lethaeo gurgite fratris

pallidulum manans adluit unda pedem,

Troia Rhoeteo quem subter litore tellus

Ereptum nostris obterit ex oculis.

…

10nunquam ego te vita frater amabilior

adspiciam posthac: at certe semper amabo,

semper maesta tua carmina morte canam,

qualia sub densis ramorum concinit umbris

Daulias absumpti fata gemens Ityli, –

15sed tamen in tantis maeroribus, Ortale, mitto

haec expressa tibi carmina Battiadae,

ne tua dicta vagis nequiquam credita ventis

effluxisse meo forte putes animo,

ut missum sponsi furtivo munere malum

20procurrit casto virginis e gremio,

quod miserae oblitae molli sub veste locatum,

dum adventu matris prosilit, excutitur;

atque illud prono praeceps agitur decursu,

huic manat tristi conscius ore rubor.