17 Caes. Gall. 1, 17

1Tum demum Liscus oratione Caesaris adductus quod antea tacuerat proponit: esse non nullos, quorum auctoritas apud plebem plurimum valeat, qui privatim plus possint quam ipsi magistratus. 2Hos seditiosa atque improba oratione multitudinem deterrere, ne frumentum conferant quod debeant: 3praestare, si iam principatum Galliae obtinere non possint, Gallorum quam Romanorum imperia perferre, 4neque dubitare debeant quin, si Helvetios superaverint Romani, una cum reliqua Gallia Haeduis libertatem sint erepturi. 5Ab isdem nostra consilia quaeque in castris gerantur hostibus enuntiari; hos a se coerceri non posse. 6Quin etiam, quod necessariam rem coactus Caesari enuntiarit, intellegere sese quanto id cum periculo fecerit, et ob eam causam quam diu potuerit tacuisse.